"Eğer bir gün bir kitap yazsaydım böyle bir kitap yazardım."
Her Mustafa Kutlu okumamdan sonra bu cümleyi kurarım içimden, bu sefer daha sesli kurdum. Oysa ben çok değil bir sene önce hiç Kutlu okumamış bir insandım. Yine geçen sene bu zamanlar yeni bir kitabı çıkmıştı 
Tarla Kuşunun Sesi onunla başladım
Mustafa Kutlu okumaya ilk kez geçen yıl bu zamanlar başladım ve geçen bir sene de okuduğum 12. Kutlu kitabı bu ve ilk kez mutluluk temasının bu kadar yoğun işlendiği bir Kutlu kitabıyla karşı karşıyayım. İsmini tam yansıtan bir kitap. Dediğim gibi alışkın okurları için alışkın olunmayan bir durum, Kutlu okuduğunuzda içinize bir kor düşer, boğazınız düğümlenir, üzülürsünüz genelde. Ama bu öyle bir kitap değil küçük küçük 21 hikayeden oluşan kitapta her hikaye içinize bir ümit bırakıyor, yaşam enerjinizi arttırıyor, sizi mutlu ediyor. Ve bu hikayeler çok farklı, marjinal olayları içermiyor, basit, çevremize baktığımızda görebileceğimiz ya da gerçekleştirilmesi çok zor olmayan mutluluklar. Aslında yazar böylece, iyilik ve mutluluğun (bilhassa başkasını mutlu etmenin) çok zor bir şey olmadığını, küçük şeylerden de mutlu olunabileceğini hatırlatıyor bize. Özellikle yardımlaşmanın da insana verdiği mutluluk bir kaç kez işlenmiştir. Ve bir hatırlatma daha Mustafa Kutlu'nun bu hafta çıkan yeni kitabının ismi de 
Sevincini Bulmak . Uzun bir süreden sonra bu tarza benzeyen bir kitap olsa gerek ismine bakarsak. Bakalım heyecanla bekliyoruz.
Burada gömülüdür. i.resimyukle.xyz/7cfPay.jpg işte tam burada. Şair 
Ahmed Arif 'in oğlu Filinta Arif'in yaptığı bu mezarda. Akdeniz'in oğlu gemisine binip sonsuz bir diyara yelken açmış ve keşke mezardan çıkartıp ona bir sürü şiir yazdırtabilsem diyen bir ben bırakmıştır geride.
Sevgili Ahmet Erhan 'daşım
