Yalnızlığımı paylaşmak istemem seninle.
Ama yine de gel, böyle desem de.
Seni düşünmek yalnızlık değil, nasıl olsa.
Umudun, hasretin harman olduğu zaman gönlümde.
Sezai abi demedi,
bu fakir demiş bunları.
Dememişte olabilir ama,
Burası çok karışık benle birlikte.
Yunus Emre bu dünyada iki kişi kalur derler
Meğer Hızır İlyas ola abı hayat içmiş gibi
Sayfa 60 - Diriliş YayınlarıKitabı okudu
"Eğer," dedi Araz,
"Beni yarışma bitene kadar rehin tutacaksanız bari şuraya bir televizyon getirseniz de Enkaz Altındakiler izlesem."'
Aralarındaki oldukça sıska sarışın genç adam kendini tutamayp güldü. Necip arkasını dönüp gülen elemanına baktı.
"Pardon abi." dedi genç.
"Bizim işimiz kardeşinin en yakınını ele geçirmekti. Sana ne yapacağımıza Sezai Abi karar verir. O karar verene kadar bizimlesin Araz Kayalar. Televizyon melevizyon da yok." dedi Necip,
"Öbür dünyada tekrarlarını izlersin."
Araz bir kez daha dalga geçercesine güldü. Hayatı boyunca o kadar çok pisliğe bulaşmıştı ki korkusuzdu. içine girmediği bir bela kalmamıştı. Şimdi ise kardeşi doğru olanı yaptığı için canını vermesi gerekiyorsa onu da verirdi.
O ne söz be abi.
Abartısız, Sezai Karakoç sevilecek adamdı. Ve ben her zaman onu aramızda en sert ve dayanılmaz Rüzgârlar eserken bile samimi olarak sevdim.
Abi bu yaa
Her sabah, daha gün doğmadan, ayni dakikada, minarelerin dairevi basamaklarından tırmanan binlerce mü'min...
Düşündükçe içimi tuhaf bir heyecan kaplıyor.
Dünyanın her yerinde, her an, mü'minler, göğü, sırrı, gerçeği fethe gidiyor...
Bir kaleye tırmanan kahramanlar gibi...
Ve kale burcuna Ebedi Gerçeğin bayrağını çekiyorlar, vakur ve sade.
