Gittikçe yalnızlaşıyorsunuz insan kardeşlerim
Ne bir ortak sevinciniz kaldı sizi çoğaltacak
Ne bir içten dostunuz var acınızı alacak Unuttunuz nicedir paylaşmanın mutluluğunu;
Toprağı rüzgârı denizi göğü
O her zaman bir insanla anlamlı
Tükenmez bir hazine gibi kendini sunan doğayı Unuttunuz, gömülüp günlük çıkarların
Ve ucuz korkuların kör
"Sevgi bile yük olur acemi yüreklere..."
Herkesin kelime hazinesinde yer alan şu kelimelerle nasıl böyle insanın yüreğinden geçeni kısa ve öz anlatabiliyorsun Şükrü Erbaş? Nasıl birçok insanın yerine de yazabiliyorsun?..
"Ben şiir yazmazsam
Yitirir dilini içimdeki çocuk..." 32
Diyorsun ya bir şiirinde, sen hep yaz ve
Zorunlu eğitimde zorunsuz şiir dersi için biçilmiş kaftandır Şükrü Erbaş.
Şiir ne ya, boş iş' diyenlere bu kitabı armağan edin ki şiirin boş iş olmadığını görsünler .Kitabı okuduktan sonra anlarlar belki, insanın ruhu nasıl ehlileşir, kibar ve düzgün konuşmak neden önemli veya bazı insanlar neden ince düşünceli olmaya gayret ediyorlar.
Sızlasa da gönüller düşenlerin yasından
Koşaradım gitmeli onların arkasından.
Kahramanlık: İçerek acı ölüm tasından
İleriye atılmak ve sonra dönmemektir.