İçinde bir tutam delilik olmayan hayat, eksik bir hayattır.
Bir trene binmek, rastgele defolup gitmek istiyorum, der 
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
Naçizane
Asılında bu çokta kitap amaçlı bir yorum değil, yani şöyle ki Attila İlhan'ı çok severim ama artık bu Attila İlhan'ın okuduğum kaçıncı kitabı bilmiyorum ve hep aynı şey var , çok fazla şiir ve hepsi güzel değil. Evet güzellik kavramı özneldir ama içindeki her şiiri okumak cidden insanı sıkıyor, sonuçta bir şiir kitabı bu kadar uzun olmamalı naçizane benim fikrim. Aynı şeyi "Ben Sana Mecburum" kitabında da var. Tek elle tutulur şiir bana göre sadece "Ben Sana Mecburum" şiiri ama kitap o kadar uzun ki yani ne bilim bir kitaptan iki tane şiir kitabı olur bence. Attila İlhan
