Türkiye’nin en büyük sorunu, Türk siyasal elitinin; ahlâken çürümüş, Türk milletinin üzerine bir kene gibi yapışmış ve Türkiye’nin kanını emen bir kesim olmasıdır. Diğer bir ifade ile, Türkiye’deki bütün sorunların kökeninde siyasal ahlâkın olmaması, siyasal ahlâksızlığın normal yaşam tarzına dönüşmüş olması yatmaktadır. Bu anlamda, hemen hemen bütün siyasal partiler Türkiye’yi yönetmek iddiasından çok Türkiye’nin kaynaklarını kişisel, ailesel, partisel ve grupsal amaçları doğrultusunda istismar etmek amacı ile iktidarı hedeflemektedirler. Türkiye’nin soyulması artık bir millî güvenlik sorunu hâline gelmiştir.
Ben özgür bir koyunum tamam mı, bi kere
Klan, ulus, ırk, devlet, toplumsal sınıf, siyasal partiler ve pek çok başka kurum ve örgütlenme biçimi ev ve aile haline gelir. İşte ulusçuluğun ve ırkçılığın kökleri buradadır ki bunlar sırasıyla insanın kendini ve başkalarını özgür birer insan olarak görmemesinin bir belirtisidir.
Sömürge döneminde bu milliyetçi siyasi partilerin faaliyetleri yalnızca seçimlerle ilgilidir ve halkların kendi kaderini tayin hakkı, haysiyet ve aç kalmama hakkı teması üzerine, "bir insan-bir oy" ilkesinin sayısız kez dile getirilmesi üzerine bir dizi felsefi-siyasal söylevden başka bir şey değildir. Milliyetçi siyasi partiler hiç bir zaman sömürgecinin karşısına dikilme ihtiyacı üzerinde durmazlar, çünkü amaçları hiç de sistemin radikal bir şekilde devrilmesi değildir.
Siyasal partiler
Bir siyasi parti kurmak genellikle çok eski şeylere yeni isimler giydirmek anlamına gelmektedir.
Sayfa 13
