Paylaşmak eyleminde 'benim', 'bana ait' deyimlerinin yeri yoktur.
Bölüşmede ise 'o benimdir' 'şu da senin'. ' Paylaşmayı' öğrenememiş insanların yaşama biçiminde 'bölüşme, bölünme' kaçınılmaz olur.
Hayatı paylaşma kültürüne erişmemiş bir toplumda (toplumumuzu böyle görüyorum), kadını çalışması da 'değeri bilinmeyen emek' olmaktan kurtulamaz.
Değerli gelir, gene erkeğin geliridir. Kadını geliriyse göze bile görünmez.
Erkek, geleneksel işveren durumunu ekonomik açıdan bırakmış olsa bile, toplumsal açıdan bırakmamıştır. Çalışan kadın bile evliliği süresince 'erkeğin kendisine baktığı' duygusunu bırakamaz.
Sayfa 50 - AlkımKitabı okudu
Her toplum, erkek-kadın birlikteliğine bir biçim bulmak zorundadır. Çünkü, erkek-kadın birlikteliği insan türünün çoğalması için zorunlu bir olgu. Çocuklar doğacaktır ve insan türü yaşayacaktır. Bu biyolojik zorunluluk, bir toplum yapısına göre toplumsal bir biçimde gerçekleşecektir.
'Evlilik kurumu' içinde yaşadığımız toplumların kendi kurallarını, kendi değer yargılarını aktardığı bir yaşama biçimi.
Her kurallar topluluğu gibi, ona uyanları rahat ettiren, ona uymayanları rahatsız ettiren bir yapısı var.
Kurumun temelinde 'ekonomik güvence' var, 'toplumsal güvence' var, 'pskoljik güvence' var.
Kurum erkeğe de kadına da bu 'güvenceleri veriyor.
Erkeğe, toplumdan 'ailesinin hakkını isteme' gücünü veriyor, 'ev sorumluluğu yüklenmiş olmanın güvenirliliğini' veriyor, 'gidince ayağını uzatabileceği, yuvam diyebileceği bir yer olma' güvencesini veriyor.
Kadına da, 'aç değilim, açıkta değilim'güvencesini, 'evli kadın statüsünü', 'cebimde anahtarım, mektupta adresim var' rahatlığını veriyor.
Sayfa 41 - AlkımKitabı okudu
Belki de kendi gençliğimi hiç unutmadığımdan, hep bir şefkat duyarım gençlere, söyleyemedikleri korkularını bilirim onların, henüz bir umut haline bile dönüşememiş hayallerinin kendilerini nasıl ürküttüğünü, hayatın kalabalığında kaybolmaktan nasıl endişe ettiklerini, en küçük başarısızlığın onların tedirgin ruhlarını nasıl dağladığını, hak ettiklerine inandıkları özeni göremediklerinde nasıl kırıldıklarını, nasıl çocukça bir acelecilikle kendilerini kanıtlamak için uğraştıklarını,' ben ne olacağım' sorusunun içlerinde nasıl çınladığını, ne kadar çabuk umutsuzluğa kapıldıklarını bilirim.
***
Onların güvenle yaslanacakları bir geçmişleri yoktur, değerlerini kabul ettirecek, bir kanıt isteyen kalabalıklara gösterecek bir kanıtları yoktur, onları parlak bir geleceğe götürecek haritaları yoktur.
Coşkuları, heyecanları,arzuları, endişeleri, korkuları vardır.
Sayfa 122123 - AlkımKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kadınla bir erkek yaklaştıklarında, birbirlerini sevdiklerinde aralarında yeni bir canlı, 'ilişki dediğimiz yeni bir varlık doğuyordu; birbirini seven her kadınla her erkek kaçınılmaz olarak iki insandan üç 'canlı' çıkartıyorlardı, kendileri ve ilişkileri.
Önce, onları birbirine yaklaştıran 'ilişki' büyüdükçe sanki onları iki yana doğru itiyor, mutlu anlardan çok mutsuz anlardan beslenerek irileşiyor, ikisinin arasında bir bağ olmaktan çıkıp onların arasında bir duvara dönüşüyordu.
Aşılması çok güç bir duvara.
İlişki dediğimiz, iki insanın ortak hafızası.
Hafıza, sahibini tehlikelerden korumak için iyiliklerden çok kötülükleri biriktiriyor, acıların, tehlikelerin, öfkelerin altını koyu koyu çiziyor, kuşkuları arttırıyor,kızgınlıkları körüklüyordu.
Biz üç kişiyiz.
Beb, sevdiğim ve ilişkimiz.
Sayfa 10 - AlkımKitabı okudu
süphiye ovalı tekrar paylaştı.
Daima iyi niyet sahibi olunuz. Çünkü niyete riya karışmaz. Allah-ü Teâlâ, kulun ameline vermediği mükâfatı, niyetine verir, zira niyette riya olmaz.
İkrime (r.a)
Bu çok tuhaf, anlatılması çok zor bir yanılsamaydı,bir yanınla öldürdüğünde onun öleceğini biliyordun, gerçeklikle bütün bağların kopmuyordu, ama bir yanınla da onun cinayetten sonra ölmeyeceğine inanıyordun,cinayet bir oyun gibi geliyordu sana.Cinayete giden yol bu yanılgıyla açılıyordu, o anda, bundan bütün kalbimle emindim.
Sayfa 194 - can yayınlarıKitabı okudu
Başkalarının en iyi gizlenen sırlarına bile ulaşmanın daima bir yolu bulunurdu,ama insanın kendi sırlarına erişmesi neredeyse imkansızdı ve yazarlık bu imkansızı yaşamaktı sürekli.
Sayfa 24 - can yayınlarıKitabı okudu
