İnsan düşünen bir varlıktır. Bazen doğrudan duyularıyla idrâk eder bir şeylerle karşılaşır, onları görür, işitir, dokunur, tadar veya koklar. Bunlar duyular iledir.
Fakat bundan daha üst bir aşama da vardır. Yani gördüğü, işittiği, dokunduğu, kokladığı veya tattığı bir şey hakkında düşünür. Düşünmek, duyumsamaktan daha üstündür. Çünkü duyular doğrudandır. Örneğin; doğrudan görürsün veya bir şeyi yersin ve onu tatmış olursun veya onu koklarsın. Düşünmek ise fikrin hareketidir. Fikir hareketinde bir aşamadan bir diğer aşamaya gidiyoruz.
Bir aşamadan bir başka aşamaya gitmek demek olan düşünmek, insanın en esaslı işidir.
Altmışlı yılların sonunda Nâzım Hikmet’in şiirleri için soruşturma açılmıştı. Bu soruşturma hakkında Akşam Gazetesi için yazılar derliyordum. Dönemin neredeyse bütün yazar ve şairleriyle bu soruşturma için fikirlerini paylaştıkları söyleşiler yaptım. Edip Cansever, Metin Eloğlu, Turgut Uyar, Kemal Tahir, Aziz Nesin, Ahmed Arif gibi.
Yazı serisi haftalarca sürdü. Bu seriyi kitap yapmayı planlıyordum ama 12 Mart 1971’de sıkı yönetim döneminde polis ihbar üzerine arşive el koydu. Yılmaz Güney, Ruhi Su gibi birçok kişiyle birlikte ben de bir süreliğine tutuklandım.
Edip Cansever, bu söyleşi için “ben sana telmihte bulunacağım” diyerek söze başladı. Şaka yollu ve samimi bir şekilde düşüncelerini paylaştı. Nâzım’a dair eleştirilere katılmayanlardandı o da. TÜRK şiirini övdü, her renkten şiirin ve şairin Türk şiirinde yeri olduğundan söz etti bol bol. Ben şairi değil, şiirini severim diyenlerdendi. Siyasi görüşlerine ve kişiliklerine göre ayırt etmiyordu kimseyi.
Hayati Asılyazıcı
Şiirli Anılar
