Sözün Gerekliliği
Dutmuşdı zamân-ı câhiliyyet
Âlemleri dâ'vî-i fesâhet
Bâzâr-ı Ukâz olurdı tanzim
Eş'arını ederdi halk takdim
Tiğ ile zebân ederdi da'vâ
Hem-pâ idi irticâle gavgâ
Vakta ki Hudâ-yı Hayy ü zî-şân
Kur'an'ı cihâna kıldı ihsân
İcâz ile cem' olup fesâhet
Verdi füsahâ-yı kavme dehşet
(Cahiliyye devrinde fesahat kavgası âlemi tutmuştu
Ukaz'da panayır kurulur; insanlar şiirlerini burda sunarlardı.
Kıkıç ile dil birbiriyle çekişir; kavga ile irticâlen şiir söyleme birbiriyle yarışırdı.
Ölümsüz ve şânı yüce Tanrı lütfedip dünyaya Kur'an'ı indirdiğinde;
«O kitapta» mucizevi söz söyleme özelliği ile feaahat bir araya gelip kavmin en güzel şiir söyleyenlerini dehşete düşürdü.)
Sayfa 180 - Muhammed Nur Doğan
