Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...
Dümdüz koşuyordum, asla sahip olamayacağım bir şeyin peşinden gidiyordum...
Sayfa 63
Tamamen kendimden geçmiştim, sadece ona yardım etmek, ona hizmet etmek istiyordum. Ona yardım etmek için cinayet, suç işlerdim ama o bunu anlamıyordu.
Sayfa 56 - OlimposKitabı okudu
Belki de insan herşeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...
(...)Beni rahatsız etmiyorsunuz. Tam tersine, bazen yalnız olmadığıma seviniyorum. On gündür tek bir kelime bile konuşmadım...aslında yıllardır...artık o kadar zor geliyor ki bu, belkide insan herşeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla... Artık kamaramda duramıyorum o... O tabutun içinde...artık yapamıyorum...öte yandan insanlarda katlanamıyorum, çünkü bütün gün gülüyorlar... Şuan bunu kaldıramam...sesleri kamaramın ta içine kadar geliyor ve ben kulaklarımı tıkıyorum...kuşkusuz, bilmiyorlar ki...neyse işte bilmiyorlar ve de zaten yabancıları ne ilgilendirir ki bu...
Sayfa 9Kitabı okuyacak
"Amok’un ne olduğunu biliyor musunuz?”
“Amok mu?.. Galiba hatırlıyorum... Malezyalılarda görülen bir tür sarhoşluk...”
“Sarhoşluktan öte bu... Çılgınlık, insanın öfkeden gözünün dönmesi... İnsanın korkunç, delice bir saplantıya kapılması, öyle ki hiçbir biçimde alkol zehirlenmesiyle kıyaslanamaz..."
İnsan her şeyini kaybettiğinde elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır
Sinirliyim, huzursuzum, tatsız bir önsezi rahatsız ediyor beni, yanıma dostlukla gelecek kimseyi tanımıyorum bu dünyada.
Bu kahrolası yalnızlıkta, insanın ruhunu kemiren, iliğini kemiğini kurutan bu lanet olası ülkede, utanmayı unuttum ben.
Ama bu suskunluk beni hasta etti...
Ah bu belirsizlik,
Nasıl da acı veriyor bana şimdi
Bu bir çeşit tropik hastalık gibi zaman zaman insanı içine alan ,atesli ve güçsüz bırakan bir nostalji…
Sayfa 28
İnsan genç olunca ateşin ve ölümün hep başkalarını bulacağını düşünüyor .
Ben…..bu pis yalnızlıkta ,insanın ruhunu kemiren , iliğini kurutan bu lanet ülkede utanmayı unuttum.
Sayfa 24