Dostoyevski Suç ve Ceza
Dostoyevski'nin Suç ve Ceza kitabı üzerine derlenmiş güzel bir yazı.
Suç ve Ceza'yı Niçin Okumalısınız?
1- Felsefesi için
Suç ve Ceza, yalnızca kurgusal bir hikâye değil. Konusu ve yazım tarzı bir yana, felsefesi de oldukça değerli. Ki bu iki etmeni de şekillendiren, kitabın sadece önemli bir öyküye değil, sağlam bir düşünceye de sahip
Edebiyat ne işe yarar.
Edebiyat hissetme yetimizi geliştirir; duyularımız sınırsızdır, bu yüzden edebiyat sonuca varmaz; eylemlerin arkasında yatan kesin inançları ve tereddütleri, karmaşıklıkları ve paradoksları görmemizi, solumamızı ve onlara dokunmamızı sağladıktan sonra Montaigne'in bir denemesi gibi düşüncenin ucunu açık bırakır - bilgi söylemlerinin kaybolduğu ama Proust'un bir cümlesinin mükemmelen yansıttığı kıvrımlı yolları gösterir. (Tıpkı anlatıcının Grand-Hotel de Balbec'in asansör görevlisine seslendiği, parodik olduğuna şüphe olmayan şu örnekteki gibi: "Ama sözlerime cevap vermedi, ya sözlerime şaşırdığından, ya işine gösterdiği itinadan, ya kulağı ağır işittiğinden, ya mekana saygıdan, ya tehlikeden korktuğundan, ya kafası yavaş çalıştığından, ya da müdürün talimatından.")
Dolayısıyla edebiyat düşünür. Edebiyat bir düşünce temrinidir; okumaksa mümkün olanların deneyimlenmesi. Suçluluk duyusunun azabını bana hiçbir şey, Suç ve Ceza'da Raskolnikov'un meydana gelmemiş ama her birimizin de işlediği bir suç üzerine akıl yürüttüğü sayfalar kadar hissettirmemiştir.
Antonie Compagnon / Notos
Gözyaşlarıyla ıslanmış yüzüne şefkatle baktı.Sonra hızla eğilerek ayaklarını öptü.Genç kız sapsarı kesildi.Islak gözlerini Raskolnikov'a dikti.Bütün vücudunu bir titreme nöbeti sardı.Elleriyle onu uzaklaştırmaya çalışırken ;Ne yapıyorsunuz ?Yalvarırım kendinize gelin benim gibi bir kızın ...diye kekeledi. Raskolnikov ayağa kalktı. Pencereye doğru yürüdü. Gölgesi Sonya'nın üzerine düştüğü sırada geri döndü :
-Ben senin önünde yere kapanmadım ! dedi.
"Çektiği acılara rağmen ,inancını yitirmeyen tüm insanların önünde eğildim...!"
Dostoyevski,Suç ve Ceza
Dostoyevski'nin idamdan kurtuluşunun yansımaları... Ümit Yıldırım
"Nerede okumuştum, hani bir idam mahkûmu ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek bir
