Ama hatırlamaya çalıştıkça anılar daha da bulanıklaşıyor, tıpkı günbatımının son ışık parıltıları gibi geride sıcaklığını bırakarak kayboluyorlardı. Aklında kalan tek şey, gözlerini açtığından beri onu kuşatan karanlıktı.
Göğün devasa karanlığında kapana kısılmış biri, bunca yıldızı yaratmak için zincirlerini hayal dahi edilemeyecek kadar büyük bir duvara vurmuş olmalıydı.
tabii kimse bilmiyordu benim dargın olduğumu geçelim içimde birbirine karşı savaşan yönlerin birbirine dargın olduğunu söyleyerek geçiştirelim bunu da..