Var olabilmemiz için evrenin karbon gibi elementler içermesi gerekir, bu elementler yıldızların içinde pişen daha hafif elementlerden üretilir. O halde, karbon bir süpernova patlaması ile uzaya dağılmış, daha sonra yoğunlaşarak yeni nesil Güneş sistemindeki bir gezegenin parçası haline gelmiş olmalı.
Sayfa 129Kitabı okudu
Ürkütücü süpernova patlaması, doğacak olan yeni yıldızın gereksindiği maddenin büyük bir bölümünü uzaya püskürtür. Azıcık
hidrojen ve helyum kalıntısı, karbon, silisyum, demir ve uranyum gibi başka atomlardan epeyce püskürtür. Geriye kalan, birbirine çekirdeksel
güçlerle bağlanmış sıcak nötronlar yığınıdır.
Güneşin 15,6 milyon derecelik bir çekirdek ısısı ve 5500 derecelik bir yüzey ısısı var. Demirse ancak birkaç yüz milyon dereceye varan sıcaklıklarda oluşabilmektedir. Yani ancak nova veya süpernova olarak adlandırılan güneşten kat kat büyük yıldızlarda oluşmuştur. Yani dünyadaki demir güneş sisteminin dışından gelir, patlayan bir süpernovadan dağılan demir dünyaya inmiştir...
Sayfa 139
Ne yazık ki, teleskopun icadından bu yana bizim galaksimizde hiçbir süpernova patlaması olmadı ve astronomlar yüzyıllardır bir taneciğine rastlayabilmek için habire göklerin enginliğini kolaçan ediyorlar.
Orion takım yıldızında kuluçkadan çıkmış kocaman mavi beyaz dev yıldızlar, önümüzdeki birkaç milyon yıl içinde süpernova olmaya mahkûmdurlar.