Özür dilemek yerine aynı hatayı ısrarla yapmaya devam eden insanlara karşı tahammül seviyem sıfıra indi.
İnsanlara tahammül seviyem ektedir
Ne çıplak , ne de giyinik halinizle tahammül edebiliyorum size ; işte budur içimin sıkıntısı , siz şimdinin insanları !
Sayfa 117Kitabı okuyor
Tahammül seviyem azaldıkça hayatımdan insanları portakalı soydum tekerlemesi ile çıkartmaya başliyorum...
Kendi kendimi de hayatımdan çıkarsam daha mükemmel olacak.
Hayatımın bir döneminde herkesi “tamam” kabul etmeyi öğrendim.
Tahammül seviyem arttı. Bekledim,değiştirmeden ilişki biçimimi. Dostuma da,sevgilime de ,aile üyelerine de aynı şekilde yaklaştım.
Hoşuma gitmeyen varsa direkt yorum katmadan dile getirdim. Çok daha az yorucu.
Peşin hüküm ya da önyargılar beni yorar ve çok yanıltır.
Bir kitabı yarıda bırakmayı sevmem, normalde çok sarmasa da bitirmeye çalışırım, fakat başladığım son 3 kitabı da yarıda bıraktım. Tahammül seviyem mi düştü ne
Şu paragraf güzel anlatmış; "Her şeyden çok sıkıldığım bir evreye geldim. Tahammül seviyem yok artık. Kimseye gerektiğinden fazla katlanamıyorum. Kimsenin peşinden koşacak gücüm yok. Belki de koşacak gücüm yok.Olacak her şey kabulüm, olmayana da üzülecek zamanları çoktan geçtim."
