Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.30
Ben bu hataya düştüm siz düşmeyin.Böyle saçma bir kitap olamaz.Bir tane aklı başında karakter yoktu.Konusuna bile değinmek istemiyorum.Aşık olduğu kızı,o an başka birini istediğini için aldatan erkek karakter mi ararsın var.Yoksa eski sevgilisini kıskandırmak için başka biriyle numaradan birlikte olup sonra ondan da hoşlanmaya hatta başkalarından da hoşlanan kadın karakter mi ararsın.Hepsi var.Toksik ilişki konusunda daha ötesini okumadım.Bir iki olaydan sonra tahammül seviyem iyice azaldığı için sayfaları geçe geçe okudum.Neden böyle bir kitabın telif hakkı alınıp basıldı hiçbir fikrim yok.Konusunun bu kadar çarpık olduğunu bilseydim okumazdım zaten.
Dosto gerçekten duygu durum tasvirini iyi yapıyor. Yaşadığı olayların içindeki duygu durumlarını öyle bir ustalıkla anlatıyor ki insan hayran kalıyor. Çok fazla betimle sevmiyorum mesela Zweig beni bazen boğuyor fakat Dosto'ya tahammül etme seviyem biraz daha fazla. Bu kitabında da gecelerin beyaz ve uzun olduğunu gösteriyor.
Daha önce 1 kez başlayıp çok sıkıldığım, sonra yeniden elime alıp bitirme kararı verdiğim bir kitap olduğunu söyleyebilirim. İyi ki de tekrar başlamışım diyorum. Başta sıkılıp ortalarda acaba ne olacak diye soluksuz okuyorsunuz. Yazar, kahramanların duygularına o kadar çok yer vermiş ki, bazen yeter artık anladık acı çekiyor diye geçirip hızlı hızlı hızlı sayfaları bitirmek istiyorsunuz. :) (tahammül seviyem) onca cinayeti işlemesine rağmen yeri geliyor canavarı haklı buluyor, yaratıcısına korkak diye kızıyor. Yeri geliyor canavarı cani, katil iğrenç yaratık olarak görüyor, yaratıcısına üzülüyor acısını derinden hissediyorsunuz. Kitapta benim anladığım ufak bir mesaj var; bir şeyleri çok istemek ve olması için zorlamak başımıza beklenmedik çoraplar örebilir. Gerçek mutluluk aslında sahip olduklarımız. Bazı beklentilerimizin aslında bizim için sonsuz mutluluk anlamına gelmeyeceğini ve aşırı hırsın sonucunun hüsranla bitebileceğini çok güzel açıklıyor. İntikam duygusunun nelere mal olabileceğini tek tek önümüze seriyor. Beğenmediğim tek yanı Türklerle ilgili yaşanan olumsuz kısa bir hikaye. Onun dışında her şey gayet güzeldi.
208 syf.
7/10 puan verdi
Will Smith'in hafızamızda yer ettiği film ile kitap arasında farklar oldukça fazla, dağlar kadar; olay akışı, karakterin perspektifi gibi. Ama ithakinin bilimkurgu serisinden çıkardığı kitapta oldukça yazım yanlışı var. Gözleriniz kanayabilir. Benim tahammül seviyem çok az zorlandı yine de kitap kısa olduğu için göz ardı ettim.
Bilim kurgu ve korku sanatının yalnız bir adam üzerinden işlenmesi, kulağa biraz leziz geliyor. İyi okumalar.
İlk olarak kitabı okuduğum sırada vefat eden çevirmen Volkan Yalçıntoklu'yu anmak istiyorum, kendisinin öncesinde de birkaç çevirisini okumuştum ve hepsinde hayran kalmıştım. Bu kitapta da aynı hisleri yaşadım, her şeyiyle mükemmel çevirmiş. Keşke böyle bir kayıp yaşanmasaydı, yakınlarına da başsağlığı diliyorum.
Kitabın bir bölümünü
2/10 puan verdi
Kâğıt Prenses'in ilk yarısını sevmiş sayılırken ikinci yarısını sevmemiştim. Paramparça Prens'de ise ilk yarıyı hiç sevmezken ikinci yarı daha güzeldi fakat son 60 sayfa filan tahammül seviyem yine zorlandı. Sıfır olay, sadece ilk kitaptaki gibi sona bir şok eklenmiş. Her şeyiyle benim için kötüydü. Kitabın verdiği düşünceye göre, kadınlar anca bir erkek onları severse sürtüklükten terfi edebiliyorlar. İlk kitapta söylediğim ne varsa katbekat daha kötüsü.
İlk kitap yorumumda es geçmiştim ama bu kitapta iyice gözüme sokulduğu için; ikizlerin kız arkadaş paylaşma olayı aşırı tiksinç.
Ne diyeyim ilk kitap eh kıvamındaydı bu kitap öyk.
Kâğıt Prenses'in ilk yarısını sevmiş sayılırken ikinci yarısını sevmemiştim. Broken Prince'de ise ilk yarıyı hiç sevmezken ikinci yarı daha güzeldi fakat son 60 sayfa filan tahammül seviyem yine zorlandı. Sıfır olay, sadece ilk kitaptaki gibi sona bir şok eklenmiş. Her şeyiyle benim için kötüydü. Kitabın verdiği düşünceye göre, kadınlar anca bir erkek onları severse sürtüklükten terfi edebiliyorlar. İlk kitapta söylediğim ne varsa katbekat daha kötüsü.
İlk kitap yorumumda es geçmiştim ama bu kitapta iyice gözüme sokulduğu için; ikizlerin kız arkadaş paylaşma olayı aşırı tiksinç.
Ne diyeyim ilk kitap eh kıvamındaydı bu kitap öyk.
