_Asıl mesele, şimdiye dek kimsenin görmediğini görmek değil fakat daha çok şimdiye dek kimsenin düşünmediği bir şeyi düşünmektir. Dolayısıyla bir filozof olmak, doğa bilimcisi olmaktan çok daha fazla şey talep eder.
_Orta çağlar bize tecrübe etmeksizin düşündüğümüzde nereye gideceğimizi gösterdi. Yaşadığımız yüzyıl da düşünmeksizin tecrübe
-Küçük bir tefekkür-
Düşününüz! Meselâ: Sanat eseri olarak yapılmış bir saatin henüz kısımlarının hakikatini kavrayamayan șahıs da onun bir yapıcısı bulunduğuna delalet ettiğini fark eder. Ama sadece onu görmekle o ustanın hakikatini bilmeye çalışması makul sayılmaz, değil mi? Hatta eline saati alıp da:
"Acaba bunu yapan da böyle yuvarlak mıdır, yoksa uzun boylu mudur, rengi beyaz mıdır, yahut siyahmıdır, şişman mıdır, zayıf mıdır?" yollu düşünmeye basladığını her kim görse ona der ki:
"Senin bu düşünmen akılsızlık eseridir. Saati görmek sana yalnız saatçilik sanatında ustalık sahibi bir sanatkârın mevcut olduğunu gösterir. Yoksa onun hakikatini ve șeklini göstermek saatin iși değildir. Bununla beraber sen daha elindeki saatin, gözünün önünde olduğu halde mevcut kısımlarını tamamen bilemiyorsun. Gözünden uzak bulunan ustasını nasıl bileceksin?
Eserler, sahiplerinin ustalık ve mükemmelliklerine örnek olabilirler ama zat ve sıfatça örnek olamazlar. Senin bu uğraşman kendi kendini zorlama boşuna ve büyük haksızlıktır.
Bir kıskançlık tragedyası, Othello!
Öncellikle incelemeye başlamadan önce
Othello hakkında küçük bir bilgi vereyim: 
William Shakespeare'in Othello oyunu Cinthio adında bir hikaye yazarının yazdığı " Motor Of Venice " adlı kısa hikâyeye dayanıyor. Yani William Shakespeare tamamen " Moor Of Venice" adlı hikâyeden esinlenerek yazıyor Othello'yu. Tahmini yazım yılı 1603 yılı
Mehmet Rauf, Roman türü üzerine
Eserlerimiz baştanbaşa hep duygululuk ve kimi sevgi hisleri, hele sırf içten, özel anlatımlarla ve zamana önem vermeyerek, ruhî halleri vermişiz. Hayatta sevgi, sevinç ve acılarından başka bir şey yok mudur? Mademki yazar hayatı anlatacaktır, niçin hep bu kısır ve özel düzey üzerinde oynayıp duruyoruz da hayat "hırsım" bütün
Michel Foucault - Delilik, Bütünsel Yapı
“Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir.”
Kuşkusuz, insanların davranışında ve dilinde, toplumun belirli bir tavır takındığı bazı olgular karşısında hassasiyet göstermeyecek kültür yoktur. Bu insanlara ne tamamen hasta ne suçlu olarak ne tamamen büyücü ne de sıradan insanlar olarak davranılır.Bu insanlarda,