Bir de "yara açmak" diye bir deyim vardı. Benim için bu yaralar doğar doğmaz başladı ve büyüdükçe solmak yerine daha da büyüyüp derinleşti, her gecemi binbir cehennem azabına çevirdi. Buna rağmen yavaş yavaş kendi kanımdan daha tanıdık hâle geldiler. Açık bir yaranın acısı, yaşayan bir duyguya veya sevginin bir fısıltısına benziyordu.
Sayfa 44