bazen şuradaki herkese sarılasım geliyor,,
çok da uzak deneyimlerden geçmediğimizi görmek, sanki tanıdık bir yere uzun zaman sonra dönmüşüm de sonunda yalnız olmadığımı bilmenin hem omuzlarımdan eksilttiği o yükle hem de yüreğime doldurduğu o hüzünle kendimi her an yere, dizlerimin üzerine bırakabilirmişim gibi hissettiriyor