Erkekliğimiz Batsın ..
Bir tecavüz sahnesi düşün. Bizzat senin başından geçiyor. Ama kadın değil, erkeksin! Herhangi bir kuytuda senden daha güçlü bir erkeğin ani ve habersiz saldırısına uğruyorsun. Belki şarap, belki soğan kokan ağzını zor kullanarak ağzına yapıştırıyor. Hırıltılar arasında salyalarını dudaklarına bulaştırıyor.
Uzaklaşmaya çalıştıkça kendine çekiyor
LÜTFEN OKUYUN =)
Özgecan aslan… Neler geliyor aklıma. Aşık mıydı acaba? Platonik belki var mıydı kalbinin içinde gizli biri? Ya da yarın için ne planı vardı? Geçemediği sınavlara üzülüyor muydu? O minibüste az sonra yaşayacaklarından habersiz ne düşünüyordu? Çok canı yandı mı mesela? Çığlıkları katilinin kulaklarını çınlatıyor mudur?
Aklımda o kadar çok soru var ki. Kalbim dondu sanki. Yazacak bir kelime bile bulamıyorum. Benim dinim, benim peygamberim bizi size emanet etmişken bu nasıl bir vahşet? Hani sizin o peşinden koşturduğunuz namusunuz? Hani şerefiniz? İnsanlığınızı nerede düşürdünüz? 26 yaşında evli bir adam(!) gencecik bir kızın bedeninden ne ister? Nasıl bir nefis bu?
Ama ben eminim. Bu hayvan ilk kez bir kadınla beraber olduğunda babası sırtını sıvazladı, annesinin koltukları kabardı. Çünkü oğlu erkekliğini ispatladı. Evet oğullarına bir organı nasıl kullanacağını, nefsine hakim olmasına gerek olmadığını öğrettiler ama adam olmayı, insan olmayı, hadi insanlığı geçtim hayvandaki vicdanı bile öğretememişler. Çünkü o erkek ve ona her şey mübah. Erkeğin elinin kiri. Erkektir elini yıkar geçer kızın adı lekelenir. Bu cümleler sizede tanıdık geliyor mu? Bu cümleleri kim kuruyorsa onlar da bulaştı Özgecan’ın, Irmağın’ Mert’in adı unutulan kızların, dayaktan ölen kadınların kanına.
Tanıdık geliyor mu şimdi söyleyeceklerim, iyi dinleyin. Her sabah okula gidiyorsunuz, bir köşede sessizce oturuyorsunuz, birileriyle konuştuğunuzda, güldüğünüzde, eğlendiğinizde bile içinizin bir köşesinde ruhunuz sessizce oturuyor herkesten uzakta. Akşam eve dönüyorsunuz ve yine, bir kez daha gecelerinizi bir köşede öylece otururken geçiriyorsunuz. Geçip gitmesini istemiyorsunuz bugünlerin, çünkü bir köşede oturmaktan başka hiçbir şey gelmiyorsa da elinizden öyle yorgunsunuz ki bugünlerden kurtulmak ve o köşeden sıyrılmak bile istemiyorsunuz. Ama bazen öyle günler oluyor ki ruhunuz içinizdeki o köşeden sıyrılıp çıkmak istiyor
•─────────────────────•
Geçmiş, geçmiyor..
Ne kadar geçmişe gömülürse gömülsün unutamadığım o kadar çok şey var ki.
Hatırladıkça acı veren. Animsadıkça farkında
olmadan reflekslere girdiğim. Unutmak için
çaba sarfettiğim. O kadar çok ki. Kafamda
sürekli milyonlarca şey dolanıyor. Hepsiyle tek
tek konuşuyorum. Kavga ediyorum. Hepsine
yetecek
İnsanlığın ölüm günü...
ÖNCELİKLE BU İLETİYİ PAYLAŞIR MISINIZ
Bugün 11 Şubat.
Bu tarih tanıdık geliyor mu ?
Hiç unutamadığım bir gün.
Bugün insanlığın ölüm günü....
Uyku tutmaz bu gece, gözler dolar taşar boşalır… Yine yürüsek Taksim’e ne değişecek??... Kadın her geçen yıl daha değersiz bu ülkede… Biliyorum daha da sertleşecek her şey… Yine hafifletme, yine
Başkasını İyi Eden Süperkadın
Ben hayatım boyunca kapıyı çarpıp çıkmak istedim bir yerlerden. Biliyor musunuz, insanın bir yerden kapıyı çarpıp çıkabilmesi büyük bir güvencedir. Gidecek bir yeri olmayanlar, bu istekle yanıp tutuşurken, sadece kalmaya devam ederler.
Kaldığım günlerden biriydi. Odamda oturmuş elimde bir kitap tutuyor, okuyormuş gibi sayfalara bakıyor, kafamın
okumalısın (!)
Bir tecavüz sahnesi düşün. Bizzat senin başından geçiyor. Ama kadın değil, erkeksin! Herhangi bir kuytuda senden daha güçlü bir erkeğin ani ve habersiz saldırısına uğruyorsun. Belki şarap, belki soğan kokan ağzını zor kullanarak ağzına yapıştırıyor. Hırıltılar arasında salyalarını dudaklarına bulaştırıyor.
Uzaklaşmaya çalıştıkça kendine
Bir Maktulün Doğuşu
Birçok yüz ona bakıyordu. Neredeyse birbirinin dibinde birçok yüzler. Hepsi yabancı yüzler. Ama hepsinde ortak ve tanıdık bir ifade vardı, kaygı ve telaşa benzeyen. Bir başka gariplik de arka plandaydı. Bu yüzlerin arka planı tavana benziyordu; çok saçma... Sesler biraz boğuk, biraz da çınlamalı geliyor, bir kargaşa varmışçasına, kimin de ne
Kitaplarda okuduklarımızı unutuyorsak hâlâ neden okumalıyız?
Madem kitaplardan okuduklarımızı zamanla unutuyoruz o halde niye hala kitap okumalıyız?
Iowa eyaletinin Ames kentinde yayınlanan yerel “Ames Daily Tribune” gazetesinin köşe yazarı Rod Riggs, hızlı okuma kurslarının yayılmaya başladığı 60’lı yılların ortasında, bir arkadaşının bu kurslardan birine gittiğini yazacak ve şu şakayı
Bir Yere Gideyim Derken Hiçbir Yere Varamamak....
Neden bu hayatta Jane Austen'in tek derdi evlenmek, aile kurmak, saygın görünmek olan hayatın yüzeysel hevesleri peşinden koşan bir kitap karakteri olarak doğmadım da, Vedat Türkali'nin kendiyle beraber tanımadıkları da dahil olmak üzere, bir çok insanı düşünen onlar için endişelenen, onlar kadar bir çaba harcayamasa da içinden o insanların
Mutsuz bir ülkede ;
-- Çok tv izlenir.
-- Az kitap okunur.
-- Particilik fazladır.
-- Ön yargı çoktur.
-- Bilimden haber yoktur.
--Cehalet meşrudur...
Tanıdık geliyor mu?