Yazıklar olsun sana ey nefis! Şâyân-ı hayrettir ki, ne nifakın ve ne bâtıl iddiaların vardır? Dilinle imânı iddia edip dururken âzâlarından nifak akıyor. Allahu Teâlâ sana:
"Yeryüzünde yaşayan bütün canlıların rızkını vermek Allah'a mahsustur." (Hûd suresi, 11/6) ve:
"İnsan, ancak çalıştığına erişir." (Necm suresi, 53/39) buyurmadı mı? Özellikle dünyalığını tekeffül etti, üzerine aldı ve onun için uğraşmana lüzum kalmadı.
Halbuki sen, işinle onu yalanladın. Dehşetler içinde kalmış bir köpek gibi ona saldırdın. Öte yandan âhireti senin sa'y u gayretine bırakmışken, sen onu hakir gören aldanmışlar gibi ondan sarf-ı nazar ettin. Bu ise îman alâmeti değildir. Eğer yalnız dil ile îman kafi gelseydi, münâfıkların cehennemin en alt tabakaların da işi ne idi?
Sayfa 389Kitabı okudu
"Akide, insanın varlık alemindeki mevcudiyeti ve akıbeti, hemcinsleriyle ve diğer canlılarla olan ilişkisi, varlığın ve canlıların yaratıcısı ile olan ilişkisidir."
Sayfa 27
Massagetler
Birisi iyice ihtiyarladı mı, yakınları bir araya gelir, sürülerindeki başka birtakım hayvanlarla beraber onu da kurban ederler; sonra bu etleri pişirir ve afiyetle yerler. Bunu en mutlu akıbet sayarlar;
hastalıktan ölenler yenmez, gömülür, kurban edilecek yaşa ulaşamamak büyük talihsizlik sayılır. Toprağı ekip biçmezler;
sürü hayvanlarıyla ve Arax ırmağının bol balıklarıyla geçinirler; içkileri süttür. Taptıkları tek tanrı güneştir ve ona at kurban ederler; bu kurban şu düşünceyle yapılır: Ölümlülerin en hızlısı, tanrıların en hızlısına adanmıştır.
EMRİNE İTÂAT EDENE MEVLÂ, TÂATİ KOLAYLAŞTIRIR
Allâhü Teâlâ, Enfâl Sûresi’nin 21. âyet-i celîlesinde (meâlen) şöyle buyurmuştur: “Ve öyle kimseler gibi olmayınız ki, onlar ‘İşittik’ derler ve hâlbuki onlar işitmezler.” Yani dilleriyle işittik diye iddiâ ederler, fakat hakkıyla dinlemez, anlamazlar. Anlasalar bile icrâ etmezler, sanki hiç işitmemiş gibi olurlar. Hâlbuki Allah katında