Spoiler içerir!!!
"Kitabı beğendim"diye başlamak istiyorum.
Genel olarak gerçekten kurgu başarılı fakat beni ciddi anlamda çok zor içine aldı. Kaç sayfa sonra ancak odaklanabildim. Belki de kafamın dağınık olduğu bir döneme denk geldiği için. Son zamanlarda klasiklerle ilerliyorum ama 
Babalar ve Oğullar "Bi'dur yahu" der gibi kesti önümü. "Eyvah" dedim "Yine klasiklere uzun bir süre küseceğim" derken. Korktuğum gibi olmadı. Sonu çok tadında bitti. Çok da beklediğim bir son olmasını tercih etmezdim. Ama klasikler genel anlamda bu sonları sever. Tıpkı 
Martin Eden gibi. Bazarov da istediği şeyi bulamadı çok bilgili olmakta. Çevresi tutamadı ya da kabul görmedi. Çok bilmek, araştırmak, yetiştiğin ve şartlar el vermediği için zoraki yaşamını sürdüreceğin bu yerlerde farklı ufka sahip olmak sadece huzursuzluktur bir yerde. Bazarov'un yaptığı da buydu. Bile bile lades. Kendisini hastalığa karşı korumaması intiharın ta kendisiydi. Çünkü sevmişti sevilmemişti,değişmişti ama değiştirememişti, hayal kurmuştu ama imkansızlıklar yoluna taş koymuştu vs. Bir sürü neden vardı ölmesi için. Tıpkı Martin Eden ı okurken kendimde bulduğum o huzursuzluğu ve olmasını beklediğim son oldu. Yine Martin Eden ı takdir ettiğim gibi Bazarov'u da takdir ettim. Anlaşılmadığı yeri terk etmekten başka çaresi yoktu ve bence asilce yaptı.
