Bazen en yakın olmamız gerektiğini düşündüğümüz ailemiz en uzağımız olur. Kimse bir şey anlatamaz, herhangi bir duygusundan bahsedemez. Herkes için kendi acısı en büyüktür, kendi yaşadıkları en kötüdür. Kitap bunu çok güzel bir şekilde anlatmış. Birbirleriyle asla iletişim kuramayan bir aile. Herkesin ağzından kendi acısı, hayatı, pişmanlıkları anlatılıyor. Aslında herkes kendi doğru bildiğini yapmış. Ama işte bazen kendi doğrun başkasının en büyük yanlışı oluyor. Her karakterle ayrı bir empati kuruyorsun. Yaptıklarının yanlış olduğunu bilsen de o da başka bir şey görmemiş ki kendince böyle yaşayabilmiş diyorsun. Ve hepsi için ayrı üzülüyorsun aslında. Çok akıcı ve yalın dille yazılmış bir kitaptı. Tavsiye ediyorum.