Teoman

'Yazı'yı başkalaştırırsanız, insanın bireysel ve/ya toplumsal varlığını dumura uğratırsınız.
Tarihî-millî yazının iptâli, toplumu oluşturan bireylerin maşerî (collectif) bunaması demektir. Bunamış birey ve/ya toplum, mevttir.
Kişiyi bunattınız, cinâyet; toplumun yahut milletin bunatılmasıysa, kültürel-toplumsal soykırım. Türk milletinin encâmını varın, hesaplayıp kararlaştırın.

Düşünme ve bundan düşünce üretme dil olayıdır. Dilsiz düşünülemez ve tabii ki, duygulanılamaz. Hafızaya dilce kaydolunmuş yaşantıların, yeni karşılaşmalarda uyandırılarak işe koşulmaları da yine dille olur. O halde hayat, dille kâimdir. Dilse, hep hatırlamalar dizisi ve çağrışımlar silsilesidir.

Yaşanan, ândır. Zamanca kısa mesâfeli bir koşudur o. Saniyelerle, zaman zaman dakkalarla ölçülebilir. Önceki geçtimi, bir sonraki başlar. Yaşamalar, ânlarca sürer. Hayat dediğimizse, yaşanmaz. O
yaşanmıştır. Yaşanacaklara zihinde zemîn hazırlar. Hayat, yaşamanın tersine, gerçeklikte bulunmaz. Ya, nerededir? Hâfızada. Gerçeklik, nasıl yaşamanın ortamıysa, hâfiza-zihin hakıkatı da hayatınkidir. Yaşanmışlıklar, çabamızla hâfızaya kaydolur; zihinde işlenerek hayata astar olurlar. Şu durumda hâfıza ile zihin yok yahut dumura uğramışlarsa, hayat da oluşmaz. Bir iş görüyor; çocuğu kucaklıyor, başını okşuyorum. Yere koyuyor, ona sırtımı dönüyorum. Yaşadığım ânı hatırlıyorum. Yaşadığım ân, hayatlaşmıştır artık. Hayatı dolduran, yaşanmış âna veya ânlara ilişkin yaşantı/lar/dır. Hayatım, şu durumda yaşanmış ân ile ânların düşünülmesidir. Yaşanmış anları sıralayıp düzenleyen, böylece düşünülmeğe elverişli kılan akıldır.

"Hâfıza-i beşer nisyânla malûldür."

Bir millete, hayat iksiri ruhu ile dilinin onun elinden alınmasından, daha büyük zarar verilemez.
Immanuel Kant

Aşkın, hüznün dolduruşuyla, dünyayla kavgalı!