Gitgide daha kuvvetlenen keskin bir gübre kokusu beni daha çok buraya yaklaştırdı. Köy yaşayan, çalışan bir mahlûktur ve bu koku onun ter kokusudur.
Sayfa 8 - YKYKitabı okudu
Gurbet
Gurbetin ceres düştü içime
Karardı yine gökler.
Yalnızım bu şehirde, yapayalnızım...
Ne ben kimseyi beklerim,
Ne kimse beni bekler.
Ayrılık bir sızı gibi nabzımda
Ve şakalarımda domur domur ter.
Her derdi çekmeye razıyım ama
Takılmasaydı keşki dudaklarıma
Bu isimsiz, paramparça türküler...
Sayfa 137Kitabı okudu
Şiir dolu sözlerimde değil
Ter damlası gözlerimde bul beni
Uzak uzak bakışlarımda
Sessiz sessiz dalışlarımda
Türkü türkü yanışlarımda bul
Bir çölün suskunluğuna
Bir selin coşkunluğuna sor
Sor da bul beni gör beni
Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın.
Evin minik faresi, duvardaki çatlaktan bakarken,
Çiftçi ve eşinin bir paketi açtıklarını gördü.
Kendi kendine:
“İçinde hangi yiyecek var?” diye düşündü…
Bir süre sonra gördüğü paketin bir fare kapanı olduğunu anladığında yıkılmıştı.
“Evde bir fare kapanı var..!
Evde bir fare kapanı var..!” diye
Ve hareket etti, ama bu defa durmadı. Ağırlığım üzerimde hissedeceğim ve beni aşağıda tutacak
şekilde, dirseklerine kaydırdı. Ve bu yabancı duyguya alışırken, kalçalarım onunkilerle buluşmak için ürkek bir şekilde kıpırdıyordu. Hızım arttırdı, inledim, hızım gittikçe ve insafsızca artırarak, acımasız bir ritimle vurmayı sürdürdü ve ben de ona karşılık vererek ayak uydurdum. Başımı ellerinin araşma alıp beni sertçe öperken, dişleriyle alt dudağımı bir kez daha çekti. Hafifçe kayarken içimde, daha önce olduğu gibi, bir şeylerin oluştuğunu hissediyordum. O kendini içime itmeyi sürdürürken kasılmaya başladım. Vücudum titreyip yay gibi gerilirken, tenim bir ter tabakasıyla kaplanmıştı. Ah, Tanrım. Böyle hissettireceğini hiç bilmiyordum
Bir yaz günü Eskişehir’deyim. Baktım, Karım Yine Doğurdu o gece Kılıçoğlu sinemasında oynanıyor. Bekledim. Oyun başladıktan sonra doğru sahne arkasına... Gazanfer Bey(Gazanfer Özcan) sahnede. Kuliste öteki arkadaşlarla kucaklaştık. Adile Naşit sahneye girmek üzere. Elinde bavulla dağ başında otele giden bir müşteriyi oynuyor. “Adile abla, bir dakika” dedim, kaptım bavulu. Ben de sahneye gireceğim, müşterinin bavulunu taşıyan taksi şoförü gibi. Bakalım, Gazanfer Bey beni Eskişehir’de, sahnede görünce ne yapacak? Daldık sahneye. Gazanfer Bey beni görür görmez, “Oooo, Ülkü! diye bağırdı. “Yahu, nerelerdesin? Artık arabanla bize müşteri de getirmez oldun...” Soru soruyor. Bir şeyler söylemeye çalışıyorum. Her yanımı ter bastı. Sen misin yılların tiyatro kurduna oyun etmeye kalkan? Kendimi sahneden atıncaya kadar akla karayı seçtim.
Gitgide daha kuvvetlenen keskin bir gübre kokusu beni daha çok buraya yaklaştırdı. Köy yaşayan, çalışan bir mahluktur ve bu koku onun ter kokusudur.
Gitgide daha kuvvetlenen keskin bir gübre kokusu beni daha çok buraya yaklaştırdı. Köy yaşayan, çalışan bir mahluktur ve bu koku onun ter kokusudur. Dünyada hiçbir koku beni bu kadar saramamış, kafamdan birbiri arkasına bu kadar çok hatıralar yuvarlayıp geçirmemiştir.
Gitgide daha kuvvetlenen keskin bir gübre kokusu beni daha çok buraya yaklaştırdı.Köy yaşayan, çalışan bir mahluktur ve bu koku onun ter kokusudur. Dünyada hiçbir koku beni bu kadar saramamış,kafamdan birbiri arkasına bu kadar çok hatıralar yuvarlayıp geçirmemiştir.
Bir boşluk var. Et ve kemik büsbütün, akıl parça pinçik. Kalbimin içinde bir kuş, kanatları sanki jiletten. Bana insanlığı öğretiyor usulca. Yorgunluğun ardındaki olgunluğa, kızgınlığın ardındaki kırgınlığa savuruyor beni. Lakin ham, lakin çiğ bir bilinçle sarsılıyor sabrım. Umudun yollarında ter dökmek ne fena.