Yine yağmur yağıyor bak!
Bilirim ki, Selvi saçların ıslak,
Kahve Gözlerin nemli,
Bakışların toprak kokuyor şimdi.
Tıpkı benim gibi,
Zaman sarar acıları,
Yağmurdandır geçer diyorsun.
Ama geçmiyor işte,
Çok dinledik bu yalanları,
Ve çok bekledik,
Firari uykuların sabahına kadar,
Çalmayan kapıların ardında,
Kulağa aşina bir sesi.
Kim o dendiğinde,
“Ben” geldim pişmanlık!
Diyemedik işte,
Ne Sen ne de ben.
Ve bir hiç uğruna bittik,
Hem sen hem de ben...
Ufuk (Mek)