Can Yücel, Edip Cansever, Cemal Süreya, Turgut Uyar, Tomris Uyar, Ömer Uluç ve yıllar içinde sayısız yazar, çizer…
Buluşuyorlar, sohbet ediyorlar, rakı içiyorlar.
Bir gün bir kadın geliyor masaya. Bir rivayet, kadının adı Destina.
Vücudunda bir iğne olduğunu ve bulunamadığını, kalbine gitmesi halinde öleceğini anlatıyor.
Hemen garsondan bir şişe rakı isteniyor ve masadakiler şişeyi imzalıyor. Şişeyi kadına verip bir sonraki tarihte yani 26 Mart’ta getirmesini istiyorlar.
Yıllar ilerledikçe ve bir önceki rakı şişesi geldikçe o tarih “Ölmeme Günü” oluveriyor.
Yıllar yılları kovalıyor. Her yıl 26 Mart’ta buluşuluyor, devrisi yılın rakısı masadan birine emanet edilirken geçen senenin rakısı iyi ediliyor.
Son ölmeme günü 26 Mart 1985’te kutlanıyor. O yılın kahrolası 22 Ağustos’unda Turgut Uyar ölüyor.
Ve bir daha 26 Mart’ta buluşulmuyor.