-Bu kadar düşünme boşver biraz.
Suskunluğumdan ve durgunluğumdan sıkılan eşin dostun en sık yinelediği sözler bunlar. Onlara katılmaksızın yalnızca gülümsüyorum. Böylece birbirimizi anlamışcasına karşılıklı bakışıyoruz.
Onlar ömürlerini bir tren yolculuğuna ödünç verdiler; zaten ödünç alınmış bir olgudur ömür. Bu trense düşlenemeyecek denli hızlı. Camdan baktığınızda dışarısı görünmez. Hız siler kendi dışındaki yaşamı. Gece gündüz orada yaşamanın engin mutluluk hastalığına yakalanıp, ölümsü yaşamla özdeşleşilir orada. Trenden inmek, dışarı çıkmak asla yasak değildir. Onlarsa çoktandır dışarısını unutmuşlar, yaşamın tünelsi gelgitinde özgürlük masalı anlatmaktadırlar kendi benzerlerine. Zaman güncelin pazarında maddi manevi tüketici olmaktadır.
Sayfa 8 - Sel Yayıncılık
“Hareketin geçmiş tarihi geleceğin üstüne mi çekiliyor? Geçmiş hep başkalarına ya da kendinize ait oldu. Geriye doğru bakınca, pek çok şey ortadan kaybolmuş gibi görünüyor. Anahtar nerede tutuluyor ve onu kime gösterebilirsin? Tekerlekler yolculuğumuzun hikâyesini yazıyor. Dipnot da kapının gıcırtısı.”
“Geçmiş, geleceği arkasından çeken lokomotiftir -Kimi zaman bu geçmiş sana ait bile olmayabilir -Geriye doğru yolculuk ediyorsun ve çoktan yok olmuş şeyleri görüyorsun yalnızca -Trenden inmek için bilete ihtiyacın var -Onu elinde tutuyorsun ama kime göstereceksin ki?”
“NOT: Sorun, başlamamıza bir saniye kala bitmiş olan bir yolculuğa hiç durmadan başlıyor olmamız.”
DostKitabı okudu
Trenden inmek
Yanlışını gören adam vagon değiştirmez, trenden iner.
Sayfa 17 - Bengisu YayınlarıKitabı okudu
Ama birbirimize söyleyecek belirli bir şeyimiz olmadığından, trenden niçin inmek istediğini anlamamıştım. Konuşmaya başlamak için hiçbir konu bulamıyorduk
"Kırılmaz camdan otomatik kapılar, aklıma fransız vagonlarınınkini getiriyordu. Trenden inmek için attığım adımların aynısını atarken o zamanki sırt çantam, kahverengi deri evrak çantasına dönüşmüştü. Bakışım aynı ama daha yorgundu. Kolumdaki saat daha pahalıydı ama zamanı aynı telaşlı ritimle sayıyordu. Cesaretle dolu hayallerim aynı saflıkta, çoraplarım her zamanki cafcaflı renklerdeydi. Ağzımdan dökülenler iki durumda da aynıydı: "je suis ici!"
Boşanmak da kolay değildir. Çünkü çocuklar vardır, karşılıklı çıkarlar vardır, alışkanlıklar vardır. Üstelik yalnız kalmaktan ödü kopar herkesin. Tüm bunlara karşın, bir an gelir, artık dayanamaz hale gelirler. Elli yıl sonra, tüm tanıdıklarını hayretler içinde bırakarak, ayrılıverirler. Örneğin Tolstoy, 1910’da seksen iki yaşındayken, nerdeyse
e-kitapKitabı okudu
