Ruknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.
Bir mevsimin kıyısından tutarsan Ruknettin
Kurak ovalara yağmurlar yağar,
Ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi,
Kalbin şiir olup vadilerini sular.
Senin de vadilerin vardır Ruknettin!
Kehanetler kurarsın,yağmalarsın kendini
Kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
Niyedir,aynalarda azalır
Eve giden yokuşu hep düşünceli tırmandığım yıllardı onlar. Bir formül yazmaya çalışıyordum. İçimdeki müzik, 'uluslararası ilişkiler' okurken nasıl çalacaktı? Toplayıp toplayıp çıkarıyordum ihtimalleri. Çarpıp bölüyordum ama matematik işte yaramıyordu. Hayat başka bir işlem yapıyordu. Belki kuantum fiziği öğrenmem gerekiyordu. Neşem
Sayfa 80 - Doğan NovusKitabı okudu
Söz Biter ..
Geçen yıl baharda , köyümüzün yakınında köylüler demiryolu inşaatında çalışıyorlardı .
Köylülerin yiyecekleri bellidir .
Biraz çavdar ekmeği , kvas ve soğan . Bu besinler onların yaşamasına , çalışmak için yeterince güçlü olmasına yeterlidir . Genellikle hafif sayılabilecek tarım işleriyle uğraşırlar .
Ancak , demiryolu işinde çalışmaya gidince öğün değişir . Bu defa ''Kaça ''denilen buğday yemeğiyle birlikte , günde yarım kilo da et verirler . Bu yarım kilo et onun yarım tonluk rayları yükleme işinde çalıştığı on altı saat içinde erir gider ve adamcağıza ancak yeter .
Bizlere gelince ..
Her gün bir kiloya yakın et yiyen , av etleri , balık gibi her çeşit kalorili besin alan , içki içen bizler ...
Bu gücümüzü nerede harcıyoruz ?
Nerede olacak , bu aşırı tutku , cinsel açlık davranışlarında elbette !
İstanbul'u Sevmek
İstanbul'u sevmek ölmek gibi bir şey
Bir ömür boyunca durmadan yanmak
Erimek her gecesinde biraz daha
Her sabah bir alev hâlinde uyanmak
🍂
Anlaşılmaz, vazgeçilmez bir tutku bu şehir
En hüzünlü şarkıdır söylediği dalgaların
Bulamazsın çoğu gün bir dost yüzü arar da
Dalıp gidersin köpüklü izine mavnaların
🍂
İnsanlar bir seldir caddelerinde