“ ‘incinmiştin ve tepki gösterdin. Birden fazla açıdan sağlıksız bir durumdaydın ve panikleyip her şeyi ateşle temizledin. Duygularını ve kendini korumanı berabat bir karar olarak görüp geçiştirme. Bu kadar karmaşık,gerçek ve önemli bir şeyi basitleştirme’”
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Ruhlarımız için en lüzumlu,en kıymetli olan şeyleri birbirimizde bulduktan sonra diğer teferruatı görmemezlikten gelmek, daha doğrusu büyük bir hakikat için küçük hakikatleri feda etmek, daha insanca ve daha insaflı olmaz mıydı?
Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım ,soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.