Otman Baba’nın ikiyüzlü yalancılar olarak suçladığı bu gibiler arasında ulema, sûfiler, danişmendler ve vakf ve zâviye yöneten meşayih
sayılmıştır. Bu yüzden ulemà, kadlar ve medrese ögrencisi danişmendler Otman Baba ve abdalların baş düşmandır ve onlara karşı hükümet sorumlularından, en sert önlemlerin alınmasını isterler. Veläyetnâme ye göre meşayih, tarikat şeyhleri olup devletten
ve varlıklı kişilerden vakf sağlayarak bir zâviye inşa ve tesis ederler, vakıfları evladiyelik yaparak çocukları için de rahat bir yaşamı güvence altına alırlar. Bu şeyhlerden birçoğu gerçekten zengin denecek kertede varlıklıdır. Arşiv kayıtlarından öğreniyoruz ki şeyhler idaresinde birçok zäviye, vergiden bağışıklı olarak miri topraklardan önemli bir bölümünü elleri altında tutmaktadir. Fatih birçok zaviyenin vakıflarına el koyarken, kuşkusuz halk arasında bu gibi konformist şeyhlere karşı beslenen olumsuz duygulardan cesaret almıştır. Yine Fatih baz zaviyelerin sultanın otoritesine karşı halkı kışkırtan aşırı egilimli tarikatlarn elinde olduğunu da biliyordu.
Aşağıda Fâtih’in genellikle râfizi tarikatlara karşı olumsuz duygular beslediğini görecegiz.