Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Ve seri bitti...
Ne yazmam gerektiğini bilemiyorum. Üç kitap boyunca Betül'ün git gellerine alıştık ama ilk defa Ömer Günsur bize duvarın arkasındaki küçük çocuğu gösterdi. Korkusunu, çaresizliğini ve en önemlisi de sevgisini gördük. Bunu ise ilmek ilmek kalbimize işleyen tabiki de kendisini tebrik ettiğim Merve Özcan'dır.
Herkes, bu kitaptaki eksikliklerden bahsetmişti. Kitabı bitirdikten sonra kimisine hak verdim, kimisini haksız buldum. Son kitapta diğer karakterlere de yer verilmesi hoşuma gitti. Onları da hissettik hep birlikte. Lakin, eksik kaldı. Kısa geçtiler kitapta. Belki onlara daha çok yer verilseydi Betül-Ömer çiftine yer kalmazdı. Yazar, bunu da düşünmüş olabilir.
Bir de asıl çiftimize dönmek istiyorum. Onların ayrılıklarını, kavgalarını iki kitap boyunca o kadar çok okuduk ki benim bu kitaptan umudum iyi şeyler olacak yönündeydi. Hayat hiçbir zaman günlük güneşlik gitmez elbette; üzüldüğümüz, kırıldığımız, kavga ettiğimiz zamanlar elbette olur ama bu kitapta da büyük çaplı bir olay beklemiyordum. Bana olmaması gerekliydi hissi verse de yazarın hayal gücü olduğu için bu noktaya elbette karışamam.
Ve son olarak betimlemeler... Yazar, diğer iki kitapta hoşuma giden betimlemeleriyle romanını ön plana çıkarmıştı ve bu kitapta o betimlemelerin eksikliğini hissettim.
Onun dışında Ömer gibi bir adamı Betül kaptığı için bir parça çıldırmış da olabilirim.
Yine de güzel bir seriydi ve güzel bitti son kitap.
Tavsiye kesinlikle edilir.
Polisiye türünde hiçbir Türk yazarı okumayan biri olarak bir risk mi alsam yoksa ön yargı mı kırsam diye düşündüm, bilmiyorum ama hiç pişman olmadım. Öncelikle bravo, tebrik ediyorum.
Günümüzde artan kadın kahraman ve güçlü kadınlar temalı kitap ve filmler ile kıyaslama yapmadan önce, esinlenilmiş olarak yazılması kendisini diğerlerinden zaten ayırmış oldu.
Yaşanan olayların, travmaların bir kişinin karakterinde nasıl çarpıcı izler bıraktığı, kendisinden başkasına güvenemediği, sevmekte zorlandığı, haksızlıklara karşı ölümüne savaştığı, umudun ve adalete olan inancın yittiği... Ve zekâ... Bu hayatta insana ait hayran olacağım bir şey varsa o da, potansiyeli yüksek bir beyindir. Zekâya dair işlenmiş o kurgusal plan içindeki planlar, gerçekten de hayranlık uyandırıcı. Yazar en ufak ayrıntılara bile bir amaç, bir anlam yüklemiş. Gereksiz hiçbir şey yok, diyebilirim.
Beni sadece tek rahatsız eden minik mi demeliyim, eksik bir detay mı demeliyim, yoksa benim okumalarımdan kaynaklı olarak kendimin oluşturduğu bir beklenti mi, bilmiyorum ama... Bazen, bazı yerlerde daha edebî ya da aşkın olduğu yerlerde daha şiirsel, tine dokunan sözler aradım. Ama sonra düşündüm ki, anlattığı karakterlerin hayatı sokakta, hapiste ya da türlü travmatik olaylar içinde geçmiş. Beklediğim şiirsel ağız olmalı mıydı orada, emin değilim. Yine de olsaydı, işte o zaman mükemmel derdim. Şu an mükemmele yakın. Yazarın sonraki eserlerinde beklentim daha da büyük olacak, kendisinin bilgisine...
Sol Ayağım kitabı aslında bence azim ve sevginin kitabı. Bir annenin çocuğuna olan sevgisi ve umudu ile birlikte çocuğun yani Christy’nin ise umutsuzluğa düştüğünde bile azimi ile birlikte daha güçlü şekilde kalkmasını ,kendini farklılıkları ile birlikte kabul etmesini anlatmış. Güzel,akıcı ve sade yazılmış bir kitaptı. Çerez niyetinde kitapları seviyorsanız listenize ekleyebilirsiniz.
Ve Ayak Sesleri Sonsuza Dek Kesilir
"Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu.” diye başlıyor yazar romanına. Ve kitabın içinde bütün bu hisleri bütünüyle
6'dan 66'ya – Bir Ömre Sesleniş Dergisi 2. Sayı: ÜMİT!
“İlk olarak ümidin, insanı hayra ulaştıran iki duygudan biri olduğu anlatılıyor İhya’da. Diğer duygu ise korku!” (s. 28)
İlk sayısında “korku” kavramını ele alan dergi bu sayısında ise “ümit” kavramı ile okurlarının karşısına çıkıyor. Birbiri ile ne kadar ilişkili iki kelime değil mi korku ve ümit? Her ikisi de 21. yüzyıl insanının derinden
Orhan Kemal'in toplumcu gerçekçi kaleminin dışındaki kitaplarını merak edenlere, bu ay okuma grubumuzun ilk bölümünde yer alan; Oyuncu Kadın / Gavurun Kızı eserini önerebilirim
Bu kitapta iki farklı roman yer alıyor. Ve bu defa topluma başka bir yönden bakıyoruz, kadın karakterlerin gözünden!
GAVURUN KIZI: Bu romanda ana karakter Nazmiye
