Suat’ın ruhundan bir damlacığın bile Süreyya’ya meylini hissetse yaralanıyor, acı çekiyordu. Bu bir kıskançlık mıydı? Dudakları bir kasılmayla acılaşarak “O eksikti,” diyordu.
Suat’a kendinden, onun kendine nasıl bir ilaç, nasıl bir kalp kuvveti olduğundan söz etmek, “Peki, evleneyim ama bana sizin gibi, kendiniz gibi birini bulunuz.” demek istiyordu.