"Büyüdük mü? Yoksa o hırgürün içinde gençliğimizi mi unuttuk?"
Unuttuk mu yoksa? Başlangıçta kelime vardı.
Yolda gördüğü iğneyi kimsenin ayağına ayakkabısına batmasın diye alır, evine götürür, çöpe atardı. Belki kendi eline batacaktı. Batsındı. Yeter ki başkaları zarar görmesin. Ne zaman unuttuk başkalarını da düşünmeyi? İnsan olmak bir süreçti ya hani. Tahmini ne kadar zamanımızı alacak insan olmak? Biz ne zaman böyle ince düşünceli gerçek bir insan olacağız? Sahi neydi insan olmak? Unuttuk mu? Hiç bildik mi ki? Hatırlamak. Öğrenmek. Nasiplenmek. Nasihat almak. Nasihat. Din bir nasihat. Nasihati talep edene...
*A.
Cuma namazına gittiğimde bir tane tanıdık abi ezan okunurken "dışardan bizim caminin ezanı duyuluyor mu? Millet şikâyet etti diye kıstık açmayı unuttuk" dedi. Ezan şikâyet edilir mi Allah billah aşkına... Millet kafayı oynatacak bahane arıyor.
Düş görmeyi unuttuk mu
Kızılderililerin dediği gibi: "Ne zaman ki kendi dertlerimizle ilgili düş görmeyi unuttuk, işte o zaman, beyaz adam karşısında yenilmeyi hak ettik." Bizim için de aynısı geçerli değil midir?
Sayfa 30Kitabı okuyor
Atatürk hariç tüm iktidarların ya unuttuğu ya da anlayamadığı şey :
"Hayati bir şeyi yitirdik diyorum size. Onunla birlikte, düzgün karar verme yetimizi de yitirdik. Bugünlerde düşmana saldırırcasına karar veriyoruz ... veya bekleyip durarak, başkalarının yerimize karar vermesine izin veriyoruz, yani aslında pes
ediyoruz. İşleyen bu düzeni kuran bizleriz; bunu unuttuk mu?"
Sayfa 142 - İthaki Yayınları 3. Baskı 2021Kitabı okudu
desem ki, yeryüzüne beş peygamber geldi; beşincisi sensin. desem ki, iki kişi kaldık dünyada; ikincisi sensin. desem ki, birisi var yeri göğü var eden; o da sen olurdun. sana tapmak için kilden bir heykel yapardım güzelliğince. bilsem ki sen tanrı'dan iyisin, bilsem ki tanrı senden güzel değil. senin o kocaman kocaman gözlerin yok mu, nasıl
