Yan yana uzanmış mezarlıklar gördüm, ıssız kentleri vardı.
Onlar da bir zamanlar şendiler, mutluydular.
Sevdiler, sevildiler, kırıldılar, yok oldular.
Toprağın üstünde yeşil kabartılar,
Belki de yaşıyordular, ama unutuldular.
Unutuldular... Ne yazık ki unutuldular. Ülke büyük bir sınavdan geçiyordu. Dünya savaşının depremi her yeri sarsıyordu. İnsanlar kendi canlarının derdine düşmüştü. İnancını yitirmeyen bir avuç insan da ülkenin derdine düşmüş, Mustafa Kemal Paşa'nın etrafında toplanıyordu. Esaretten dönmeyi başaranlar veya kaçabilenler evlerine bile gitmiyordu çünkü artık Kurtuluş Savaşı başlayacaktı. Türk insanı gerçekten de ateşle imtihan oluyordu.
Sayfa 54 - akıl fikir yayınlarıKitabı okudu
Gecenin Çekmecesi
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler
Anlaşılmaz!
Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra
Bir İnci kolye gibi dağılmış boncukları
Sayfa 17
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler
Anlaşılmaz!
Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra
Bir inci kolye gibi dağılmış boncukları.
Sayfa 17Kitabı okudu
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler
Anlaşılmaz!
Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra
Bir inci kolye gibi dağılmış boncukları.
“Söyle bana kaç Türk Ermenice öğrenmiş? Hani var mı böyle Türkler? Hiç! Neden bizim annelerimiz onların dilini öğrenmiş de tersi olmamış? Kimin kime hükmettiği apaçık ortada değil mi? Sen kalk gel Orta Asya’dan, dal dosdoğru Anadolu’nun bağrına, sonra bir bakmışsın her yerdeler! Orada yerleşik olan milyonlarca Ermeni’ye ne oldu peki? Asimile edildiler! Yetim bırakıldılar! Sürüldüler! Mal mülklerinden oldular! Sonra da unutuldular!
Tütün ve şarap yeteri kadar incitildi ve unutuldular.
Sayfa 133Kitabı okudu
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler
Anlaşılmaz!
Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra
Bir inci kolye gibi dağılmış boncukları...
İnsanlar öldüler, hep öldüler, bir gün öldüler
Anlaşılmaz!
Gecenin çekmecesinde unutuldular sonra
…
Sayfa 17 - Metis yayınları, 11. basım Ocak 2021Kitabı okudu
Ne çok özlenir oldu samimiyet ile ısındığımız zamanlar.
Kapı önü sohbetleri,
Kaldırımda yan yana oynayan çocuklar,
Köşe başlarını şenlendiren utangaç aşıklar,
Çekip gittiğinden beri,
Eskiden sözü ne çok kullanılır oldu.
Çelme takmazdı en inandığımız dostlar.
Ondan kısa sürerdi gönlümüzü tekmeleyen acılar.
Bir bakışta anlardık hallerimizden,
Şimdilerde bin kelime ile anlatamazken.
Yalan söyleyince kızarırdı yüzümüz, kırınca bir kalbi sabah olmak bilmezdi.
En mahremlerimiz ortalıkta gezinmezdi.
Sır vardı ayıp vardı.
İnzivaya mı? Çekildi o güzel insanlar.
Ya o duygular nasıl olup unutuldular.
---------- sevgi ve dua ile ----------
G Ü N A Y D I N
#Hayırlı_sabahlar🌾🍁
"🍁#Hayırlı
"🍁#Cumalar
...nasıl da unutuldular!
Sayfa 85 - Say YayınlarıKitabı okudu
Sevdiğim bütün kadınlar
Şimdi yoklar, unutuldular.
Tek sen hariç,
Olmasan da yanımda,
Seni hala seviyorum.
Yaşadığım bütün aşklar
Şimdi yoklar, yaşandılar.
Tek sen hariç,
Olmasan da yanımda,
Seni hala yaşıyorum.
Ural Kaptan
"Senin için iyilik melekleri kopyalasın hayat!"
Merhabalar,
Çok geç tanıştığım -daha doğrusu okumaya başladığım- bir yazarla karşınızdayım. O kadar duymamıza rağmen hep ertelediğimiz bir kitap, çoğumuzun.
Eğer bir şair tüm şiirlerinde acı dolu dizeler döktürüyorsa yaşanmışlıkları çoktur. 
Didem Madak da öyle, yazarın alıntılarını gördüğümde istemsizce boğazım düğümleniyor. Ne yaşamış bu şair de
