HATIRALARIMI YAZMA
Yine bir duman çöktü sokağa, kent tutuştu
Bütün sığınaklarda seni arıyorum, nerdesin
Aklıma dökülen hatıralar hattında bir yangın
Bir çapraz ateş başlıyor, newroz diyor birileri
Dün bir demirciydim oysa ben, ufku eritirdim
Bugünse ateş altındayım,
Hatıralarımı yazma.
Bir rüya görüyorsun, terlemişsin
Istırap. Acı. Yokluk sefalet - yeni deneyimler ya da çoktan unutulmuş olanlar. Fiziksel bir duyumdan fazlası; ruhun, özün şefkati. Ama iyi bir şey. Istırap gücü getirdi. Acı kini getirdi. Yokluk büyümeyi getirdi. Sefalet, intikam arzusunu.
Sayfa 354Kitabı okudu
- Nedendir oğul, sabaha karşı
bir kanat gölgesi geçti yüzünden
Kartal mı desem yoksa keder mi
Bir günah işledin mi?
- İşledim ana, bir ağaç kestim.
(...)
Islanınca esmer defterleri yüzümüzün
bu çamurla kanla alınteriyle gizli bir yazgı
çıkıyor bir an. Karanlık feneri ülkemizin.
Nasıl bir yalnızlık, unutulmuş bir ışık diliyle
çırpınırken biz üstümüze geliyor büyük gemisi geleceğin
Bir tenis topu, koşan bir çocuk, bir gözyaşı bile değiliz.
Yalnızca bir ağaç ailesi ve bir köşede
yıllardır bizi gözleyen hep aynı balta: Dalgınlık.
Düşünüyorum nasıl budandık bahara ulaşmak için.
Şimdi sessiz duruyoruz kıyısında bir düşüncenin
unutmamak için çünkü unutuşun kolay ülkesindeyiz
ölü balıklar geçiyor kırışık bir deniz sofrasından
ve ellerinde fenerlerle benim arkadaşlarım
durmadan düşünüyorum ne çok öldük yaşamak için.
Sayfa 75 - Yapı Kredi Yayınları - 2. Baskı: İstanbul, Mart 2016
Durmadan düşünüyorum, ne çok öldük yaşamak için.
Sayfa 38
Çoktan unutulmuş bir ilk gençlik aşkının,on yıl sonra bile hafifçe can yakan acısı...Ama sanki o acının ortasında bile bir mutluluk vardı.Bir zamanlar,yeryüzünde bir kişi tarafından sevilmiş olmanın mutluluğu...
Sayfa 73Kitabı okudu
Ülken dediğin şey, adları yüz yıl önce unutulmuş genareller tarafından rasgele seçilmiş bir toprak parçası değil.
"Durmadan düşünüyorum, ne çok öldük yaşamak için.."
"Her zamankinden daha fazla unutulmuş hissediyorum kendimi. Birkaç adım atıp duruyorum. İçine düştüğüm bu tüm unutuluşu tadıyorum: İki kent arasındayım, biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor. Beni kim hatırlar?"
Sayfa 248 - Can YayınlarıKitabı okudu
