Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Yazardan okuduğum ilk roman. Daha önce öykü kitabını, yazarın kalemini tanımak amaçlı okumuştum. O zaman da doğru bir seçim yaptığımı düşünmüştüm şimdi de. Artık rahatlıkla yazarın her kitabını alabilirim.
Gelelim Kış Bahçesi'ne.
Kitapta iki farklı kurgu var. Yazamayan yazarımız Aziz ile hayatının sonuna doğru hayatını sorgulayan Harun'un
Çok heyecanlıyım. Sanki ikinci sınıftayım. Gözüm öğretmenin masasında. Kutuda . Kesinlikle kitap var içinde. Ama kutu bu, birden fazla kitap var. Kalbim şimdi bile küt küt vallahi. O ana kadar bir tane resimsiz kitap bile okumuşum. Heidi. Onu öğretmenim gazeteden getirmiş.Dünyayı verseler okurum o haldeyim. Tak tak. Hemde öyle böyle değil yani. Tüm karakterleri yaşıyorum. Teneffüs oluyor öğretmen kutudan bir kitap çekiyor öğretmenler odasına götürüyor beni. Açıyor bir sayfa oku bakalım diyor. Başlıyorum. Ölsem unutur muyum: Amca ! Amca! Diye bağırıyor küçük bir kız. Öğretmenim diğer öğretmenlere gördünüz mü diyor, sesi bile aynı çıkarıyor. Ben anliyorum tabi öğretmenim beni gururlanmak için okutuyor diğer öğretmenlerin yanında. Mutlu oluyorum...İşte o kitap bu kitap. İşimiz bitiyor. Öğretmen halime acıyacak mı acaba? Bu kitaplar sen bitirene kadar dolapta kalacak al bu da anahtarı sakın kaybetme diyor. Ne kaybetmesi bir saniye yanımdan ayırır mıyım. Bence benim hayatımda ki en mutlu günüm hâlâ o gündür. 50 kitap. Çoğunun adını bile unuttum ama bunu unutmam imkansız. Sen Türk edebiyatının başına gelmiş en güzel şeysin Kemalettin Tuğcu. Ve öğretmenim. Canım Adil hocam.
Bu kitabı incelemek kolay kolay kimsenin harcı değil,hele ki benim hiç değil:) Normalde kitabı bitirir 1 gün aradan geçer,kafamda yorumlarım günlük işlerimi yaparken... Kardeşimin hikayesini sanki olayları unutur muyum,aradaki ters köşeler hafızamda gider mi diye sürekli tekrar ettim istemsiz ve ancak yazıya dökebiliyorum.
Dizi izlemeyi sever herkes...En sevdiğiniz hafızanızdan atamadığınız,dram, aksiyon, suç dizisi ne ise "Kardeşimin Hikayesi"o dur.Her an şaşıracagınız sahneler olduğu için bölmeden bir çırpıda okuyun.
Kısaca,insan duygularının insanın beynini,bedenini nasıl ele geçirdiğini olmayacak şeyler yaptırdığını görüyoruz.Tabiki ki kitaptaki kahramanın yaşadığı şanssızlık çok büyük ama insanın aslında ne kadar kırılgan olduğunun göstergesi bu şanssızlıklar karşısında duyguların karşısında çoğu zaman ayakta kalamaması.Aşka gelince, aşk olabilir evet ama karşılığı olmayınca artık takıntıya dönüşüyor ve bu da aşk olmaktan çıkıyor, saplantı ki en tehlikelisi budur.Özellikle bizim milletimizde bu var "Ya benimsin ya kara toprağın" nitekim de öyle oluyor.Onun olmazsa kimsenin olmasın sonu cinayet.. Sevmek, aşk,böyle bir şey değil yahu.Sevmek kıyamamaktır.Ama insan en sevdiğim dediğine kıyıyor.Garip...
"ŞEKER PORTAKALI"
Ahhh Zeze!
Sen nasıl müthiş bir çocuksun?
Evrensel bir sevgi yaşatıyor içinde.
Hayata bakış açısı,merakı,sorgulamaları,çok büyük hedefleri ve hayal gücü muhteşem...
Yoruma gelecek olursak;
Brezilya'nın Minas Gerais bölgesinde yaşayan fakir bir ailenin beş yaşındaki oğlu.Yoksulluk ve sevgisizlik içinde yaşayan küçük Zeze! Hayal dünyası o kadar geniş ve ve yaratıcı ki konuşan bir "ŞEKER PORTAKALI FiDANI" bile var.
Zeze çok yaramaz ve çok akıllı olduğu için çevresinde ki bir kaç kişi dışında ki herkes ona şeytan der.Okumayı çok erken öğrenmiştir ve yetişkin gibi davranarak olayları algılamaya başlamıştır.
-Sizce gelecek hafta büyümüş olur muyum? (Sayfa 23)
-Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur (Sayfa 54)
Saflığı, şefkati ve acıyı eksiksiz bir empati ile iliklerinize kadar hissetmenizi sağlayacak.
Aklımı bulandıracak kadar derin ve etkileyici! İlerde bu kitabı unutur muyum diye düşünüyorum şimdi. Hep zihnimde kalsın istiyorum. Derin acı dolu bir aşk hikayesi. Ve kesinlikle duygu yüklüydü.
Ne mutlu yeni bir bilgi öğrenene. Bu kitap bilmediğim, üzerine düşünmediğim bir konuda farkındalık yarattı. Ezidiler... Bilmem artık unutur muyum?
İnsanın kendinden olmayanı dışladığı, onu mantıksal kalıplarla süsleyip kendini temize çıkarmaya çalıştığını, insanın içindeki kötü tarafı çok iyi görüyorsunuz.
Diyojen'in dediği gibi ''Ben dünya vatandaşıyım.''
Ah be Vera.
- Bu kitap için bu zamana kadar bir açıklama yapamamıştım.
- Sebebi bu görseli her gördüğümde etkilenmem idi.
- Bu kitabı bitirdiğimde sen 11 günlük bir bebektin. Ben de 11 günlük lohusa;hayatımın en duygusal dönemindeyim..
- Sana baktıkça dünya ölümsüz bir yer olsun istiyordum. Hem bir an önce büyüyüp birlikte daha güzel vakitler geçirelim hem de zaman tam da o an dursun istiyordum.
- Seninle yeni dünya düzenim,"nasıl yetiştirebilirim,kendimi unutur muyum,içe kapanır ya da daha çok sinirli bir birey haline mi gelirim?" derken sen benim beynimi,kalbimi,tüm bedenimi aldın minicik parmaklarınla yoğurdun pamuktan daha yumuşak bir hâle getirdin.
- Şevkatin,duygusallığın,güçlü olmanın,mücadele etmenin en doruğuna çıkarttın beni.
- Bu kitap kadardı vücudun. Ben sana göre bir dev. Her sıkıntılı dönemimde daha sen benimleyken bile gücümü hep senden aldım.
- Kitabın konusu ile seni bağdaştıracak olursam;
- "Ne durum olursa olsun,insan yaşamı boyunca her daim dimdik ayakta durmalıdır".
- Ve yine kendime yakın gördüğüm "Suç Ve Ceza"kitabından alıntılar;
- Dünya hassas kalpler için cehennemdir.
- Her şey insanın içinde yaşadığı ortama, koşullara bağlıdır:
Her şeyi belirleyen ortamdır, insansa bir hiçtir.
- İnsan aklı, algılaması, tutkuların tutsağı oluyor çoğu kez. Ben belki de ondan çok kendime kıydım…
Birlikte Nice Hayatlara Vera °•.
Son Kuşlar kitabı denizi gören güzel manzaralı bir yerde, bütün huzursuz düşüncelerden uzak bir şekilde oturmak gibi... Yazdığı hikayeler güzel mi? Bilmiyorum. Çoğunu unutur muyum? Belki. Ama kafamı kaldırdığım zaman denizi ve uçuşup duran leylim martıları görüyorum. Hissediyorum.
