291.sayfada yarım bıraktım, ki çok bile dayandım, bu yüzden okumuş sayıyorum. Karakterleri hiç sevmedim. Aşırı ergen davranıyorlardı, yıllar geçmesine rağmen asla büyümüyorlardı. Olgunluk ne demek onu bile bildiklerini düşünmüyorum çünkü hâlâ 16 yaşındaymış gibi davranmalarının başka açıklaması olamaz. Başta dedim ‘ergenlik zamanları, geçer’ fakat ünlü olduktan sonra bu daha beter bir hale geldi. Phoenix uçkuruna düşkün, herkes onun istediğini yapsın tavırlarında takılan, kadınları obje olarak gören aptalın tekiydi. Herkes onun sikine tapıyormuş gibi davranıyordu ki yazar gerçekten de öyle yazmıştı ve aşırı rahatsız ediciydi. Lennon desen bir dediği bir dediğini tutmuyor. Zaten oğlanla bir araya geldiğinde illaki müstehcen bir şey olacak. Bu tür konulu kitapları seviyorum bu yüzden sadece bir reels sayesinde direkt başladım. Daha önce buna benzer kitaplar okuduğum için beklentim çok yoktu. Kitapta ağladığım yerler oldu ama bu tamamen benimle ilgili bir şey. Zorbalık, kilo vb. durumları olan karakterlerin acılarını anlattıkları istisnasız her şeyde ağlayabilirim. Her neyse uzun lafın kısası değerli zamanımı buna harcadığım için üzgünüm. Çok kötüydü. Yazmak istediğim daha bir sürü şey var ama vaktimi daha fazla bu kitaba harcamayacağım.