Vehhâbiler kandil gecelerinin İslâm'da yeri olmadığını iddia ederler. Mezar yaptırmaya ve Mevlid merasimi düzenlemeye,câmilerin tezyinatına,namazlardan sonra tesbih çekilmesine,tasavvuf ehlinin yaptığı zikirlere karşı çıkarlar.Cuma geceleri ve günlerinde mutad olan salât u selâmın terkedilmesini emrederler.Asırlar boyu fetvalarla hayâtı nizamlayan milletin elindeki ilmihâlleri yakarlar,tefsirleri yırtarlar,tarikatları da ortadan kaldırırlar.Halkın Müslümanlık âlemine girdiği kapıyı yıkarlar.İctihâd kapısı örfen kapalı olduğu hâlde kendilerini müctehid olarak görürler.Alemin lideri olmak sevdasıyla Vakt-iSaadet'ten sonra ortaya çıkan her ne var ise ortadan kaldırmaya çalışırlar.Müslümanları İslâm'a davet eylerler.Kendilerini Süleyman Çelebi'de bulan Türk milletine Müslüman olarak bakmazlar.
Fath M. Şeker , Osmanlılar ve Vehhâbilik , Sh.12
Sayfa 12Kitabı okudu
Emevilere Karşı diğer bir Cephe: Köktenciler
Emevilere karşı en ciddi muhalefet cephelerinden birisi, onların inanç, ibadet ve muamelât alanındaki bazı görüş ve uygulamalarını bidat kabul edip tekrar saadet asrı (altın çağ) veya selef-i sâlihîn olarak gördükleri Hz. Peygamber, sahabe ve sonraki kuşak (tâbiîn) dönemine dönmek isteyenlerden
Vehhabîlik ve Suudî Arabistan
Tarihsel sürecin bu kısa özetinden ve Hanbelîliğin en köktenci fırkası olan Vehhabîliğin ilkelerinden anlaşılacağı üzere, Suudî Arabistan'daki birtakım uygulamalara ve infazlara farklı bakmak gerekmektedir. Örneğin, uyuşturucu kullanımını, alım-satımını büyük günahlardan sayan ve yasaklayan Vehhabîlik, bu günahı işleyenlerin, yegâne infaz aracı kabul edilen kılıçla ve ibret-i alem müessire olarak herkesin gözü önünde boyunlarından vurulmasını öngördüğü için, kralın ya da onun adına bir başkasının bu işlemi durdurması, cezayı affetmesi olanaksızdır. Çünkü bizzat Suudî hanedanı, Arap çölünün Aneze bedevîlerinden eski ve fatih bir aile olarak Vehhabî iktidarını temsil etmektedirler. Otoritelerini dorukta devam ettirebilmeleri için de bu mezhebin "vahdaniyyet" ilkesinden ve kılıç keskinliğinden hiçbir nedenle ödün vermemek durumundadırlar. Bir çöl medeniyetinden modern petrol imparatorluğuna yükseliş sürecinin 250 yıl boyunca daima Vehhabîlikle özdeş olageldiği unutulmamalıdır.
Sayfa 31 - Necdet SakaoğluKitabı okudu
18.Asırda Vehhâbîliğin ortaya çıkışıyla da Ibni Teymiyye ekolü bir nevi milis kuvveti kazanarak Suudî siyasî otoritesinin himayesiyle yayılmaya başladı ve zamanla bütün Arabistan'a hâkim oldu. Maamafih Vehhâbilik, İbn Teymiye'nin fikirlerinden çok daha aşırı bir yol tutmuştur. Öyle ki, ibni Teymiyye'nin caiz değil dediğine, Vehhâbîler' caizdir demişlerdir.
Böylece enteresan bir tenakuz doğmuştur ki, İbn Teymiyye, hem modernistlerin, hem de dini eski saf hâline döndürme iddiasındaki fundementalist telâkkilerin önderi olarak görülmektedir, Protestanlığın kurucusu Luther'e benzetilen İbn Teymiyye'nin fikirlerinin devlet eliyle yayılması, eski mücâdeleyi tekrar alevlendirdi. Bu mücâdele yirminci asrın başlarından itibaren bir bakıma İbn Teymiyye'nin yolunu sürdürmek iddiasında olan Muhammed Abduh ve talebesi Reşid Rızâ'nın faaliyetleri neticesinde bir gelenekçiler modernistler mücâdelesi halini almış ve günümüze kadar kıyasıya devam etmiştir.
Sayfa 25Kitabı okudu
Vandallar, Aryanizm adında bir Hıristiyan mezhebinin mensubuydu. Bu kavmin Roma İmparatorluğu sınırları içindeki talan hareketleri sebepsiz değildi, işin içinde mezhep mücadelesi vardı. 19. yüzyılın başında Hz. Peygamber'e ve ailesine ait türbeleri yağmalayan Suud ailesi de Vehhabilik denen bir inancın mensubuydu. Bu ailenin bireyleri yakalanıp İstanbul'a getirildi ve idam edildi.
Sayfa 22 - Alper Çeker - "Marqıis De Sade, BeşiktaşKitabı okudu
