Agâh Aydın "Topluluğu toplum yapan dil değildir. Sanıldığının aksine kan bağı da değildir. Topluluğu toplum yapan yastır.
Ortak yas tutamayan bir topluluk boşuna biz bir toplumuz demesin! Bizi toplum yapan Kurtuluş Savaşı’nın, Kocaeli depreminin yasıdır. Topluluğu toplum yapan ortak yastır." diyor.
Düşününce farkettim bizim hiç ortak yaslarımız olmadı sanırım.
Kimimiz çaldık, çırptık bu yaslarda , kimimiz pr kasma derdine düştük, kimimiz görüntü vermek zorunda hissettik kendimizi çünkü görünmezsek tepki alırız dedik , kimimiz de vurgun için yardımları bekledik çünkü en doğru zamanıydı yasta bunu yapmak bilmem banka hesaplarımıza giren kaç milyon dolar daha işte.
Kimimizin akrabaları, eşi dostu hayattaydı ya umursamadık pek geri kalanları bana dokunmayan yılan bin yaşasın laneti yani.
Ve sadece bazılarımız insanlık adına çırpındı bu ortak yaslarımızda çok azımız aslında sessiz sedasız bir köşede sadece insanlık için savaştı, çırpındı.
Sayımızı çok evet ama bu ülkenin insanı az insanı, insanca hissedeni az..
Gece
Bitti gücüne güvendiğim zaman,
Gökler yakın bir ayrılıkla dolu;
Aynasında yüzüm dalgalanan su,
Nağmesine vurgun olduğum umman.
Al beni rüzgar! Kül et beni volkan!
Toprakta o baş döndürücü koku
Ve ölüm, gece ucundaki çoban.
Gel yetiş, ey pişmanlık! İşte yaman
Bir gecedir, yaman bir gecedir bu.
O derin gözlerin ne güzel, puhu!
Ahmet Muhip Dıranas
Ve insan en çok göğe vurgun...
Sonra zifiriye, şiire
Ve hep Allah'a... #Cahit Zarifoğlu
Ve insan en çok göğe vurgun...
Sonra zifiriye,
Şiire,
Ve hep Allah'a.....
Her ayrılık bi vurgun
Değmeyin yaşlarına
Benden selam söyleyin
Bütün aşklarıma...
Suskun
Sus, kimseler duymasın.
Duymasın ölürüm ha.
Aydım yarı gecede
Yeşil bir yağmur sonra…
Yağıyor yeşil.
En uzak, o adsız ve kimselersiz,
O yitik yıldızda duyuyor musun?
İçimin yorgunluğu dışa vurmuş..................
Anlatamayacağın şeylerin ağırlığıyla gözlerinin dolduğu...
başını öne eğip ellerinle oynadığın o derdi hiçbir yere koyamıyorsun...
Bazen öyle bir noktaya geliyorum ki,
Bir çok şeyin adını koyamaz oluyorum..
Dost,
Düşman,
Kin,
Öfke,
Aşk, sevgi..neşe..
Hepsi bir birlerine karışmış vaziyette,
.
Kesin olan birşey var kalbim yumuşadıkca insanlar daha bi acımasız davranıyorlar..
İşte bu yüzden, Ey Can, kabuğum daha bir sert..
.
Attığım adımlar çekimser ve yavaş ,
Hayallerim sınırlı dualarım sınırlı..
İbadetlerim kimi zaman aşırı kimi zaman durgun ve vurgun..
.
Kalbimin anahtarını ise sadece samimiyet ve teslimiyete adanmış halde o yüzden
Ey Can,
Gerisi ALLAH A EMANET
Ve insan en çok göğe vurgun.
Sonra zifiriliğe,
şiire ve hep Allah’a...
- Cahit Zarifoğlu