Li herî jorîn firîna bêbask
“...
dixofim
belkî werin çengên min
bigirin
û min jî bibin
ziravê "ziravê" biqetînin sedem;
stranhêvî û xezalhezkirinên min
nizanim ne bes e
ma hewce ye ku ez yek bi yek bi
nav bikim
wekî din hawirdor verşî
nan birçî
agir tarî
kor im
bi destên te çirûskan dipelînim
... û aciz im
çavên te yên zeytûnî jî nîn in
ku ji navikên wan ji xwe re
tizbiyan çêkim..”
Rênas Jiyan
-Mûjde tiliyên te nazik in, lê tiştek ji wan kêm e!
-Çi?
-xeleka nîşaniyê!
------
-Müjde, parmakların narindir, ama bir şey eksik onlardan!
-Ne?
-Nişan yüzüğü!
Sayfa 64
Bulutlara üzüldüm...
Pîrka min digot: Birûsk qamçiyên milyaketên baranên ne, dema ewr xwe bêcirr dikin , li pişta wan didin heta agir jê dipeke, ewr diqîrin û hêsir bi çavên wan yên nedîtî dikevin...
-----
Ninem şöyle derdi: Şimşekler, yağmur meleklerinin kırbacıdır, bulutlar huysuzlaştığında, onların sırtına vurur ateş onlardan fırlayana kadar, bulutlar haykırır ve yaş, görmeyen gözlerinden düşer...
Sayfa 65
ew jin; ne rind, ne çê, ne dilovan, ji
peşka evinê bêpeşk. tenê, reben û
sawber. di jinaniya xwe de dixeniqîn
wê carê bajar difetisî. wê carê kolan
mişt dibûn. milên wan diariyan û
bêpeyv bûn, bêferheng bûn, kor bûn
di zenga şevên şor de ji zarê xwe ava
dibûn. di nava milên min de valahiyeke dijwar. mîna ji gorrekê pengizîbin reş
karê wan şîn û mirin. û di korta rûyê
wan de qala xizaniyê, weke newaleke bê
ser û bin, olan didan sîngên wan: û ew jin,
ew jin, ku bi tenê jin bûn?
Sayfa 38
Osman Sebrî - Newroz
Bi xêr hatî tu Newroz sersala me kurdan î
Dilê min her li gel te hêja û sergiran î.
Ji çavên te xuya ne dibînim rûgirîn î,
Teqez tu jî wekî min pir êş û dilbirîn î.
Em dê kînga xilas bin ji zîneta neyaran?
Newroza xwe vejînin di destpêka baharan
Ma têr nakin ev şaşî? divê em jê şiyar bin,
Tev bi ramanek xweser bo şûreşê li kar bin
Wek Kawayê hesinker bervaneke xwe rakin,
Rabin bi şûreşê xurt pergala wan bela kin.
Welatê xwe bistînin tê de bijîn serfiraz,
Hemi aza bextiyar, dewlemend û belengaz.
Hînga hêja ye Newroz bimîn sersala kurdan,
Bi kêf û saz û govend vejînin li Kurdistan.
Wan nizanîbû wê kingê keda destê xwe, keda xwêdana enîya xwe wê xwe bi xwe bi rihetî bixwin. / ellerinin emeğini, alınlarının terinin emeğini ne zaman rahatça kendileri yiyecekler bilmiyorlardı.
"Haya kesî ji vê cîhana veşarti ya vi bajari nine. Kes nizane ku cîhaneke binerdi li vi bajarî heye. Ew niziki dilê mirovên ku di vê cihana binerdê de dinalin, nabin. Ew di ser wan re derbas dibin, di ser wan re xwe digihinin, an jiì dixwazin xwe bigihînin jiyana normal."
