Bir kitabı okumayı düşünüyor
55 syf.
4/10 puan verdi
Bütün terk edişlerin acısı kalpte göğüslenirken, insan, kalbinin karanlık odalarında bunu misafir etmeye ne kadar hazır olabilirdi?
Hayatının bir saatini bile kendisi için geçirmemiş ihtiyar bir adam Salomonsohn. Ailesiyle gittiği tatilde gecenin bir yarısı kızını başka bir erkeğin odasından çıkarken görmesiyle hissettiği şüphe, korku ve nefret duygusunun onu nasıl yaşarken öldürdüğünü okuduğumuz, ayraç bile kullanmaya gerek bile duymayacağımız kısacık bir Zweig öyküsü.
Zweig'ın psikolojiğe duyduğu hayranlığı en iyi anlatan öykülerden birisi. Her satırında ihtiyar adamın nasıl duygusuz bir et ve kemik yığınına dönüştüğünü iliklerimde hissettim.
Hayatımızı başkaları için yaşarken aslında onların hiç umrumda olmadığımızı anladığımızda yaşadığımız çöküşün nasıl da bizi ölümü bekleyen bir "şeye" dönüştürdüğünü bize tokat gibi anlatan psikolojik tahlili oldukça yüksek bir öykü okumak isterseniz kaçırmayın derim.
Bir Kalbin Çöküşü
Stefan Zweig
Bir kitap okudu
Okur Takip Önerileri
Ölmüş kalbini artık hiçbir şey incitemezdi
Sayfa 52
Aşk olmasa güzellik de olmazdı. Ne güzel olmayan bir aşk gördüm, ne aşkın olmadığı bir güzellik.
Sayfa 236
Şimdi ne zaman bir cenaze görsem; dünyadan bir güzellik daha eksildi, diye düşünüyorum.
Sayfa 235
Yuvarlakların ve noktaların dünyası bu.
Sayfa 231
Silah her zaman fiziksel olarak zayıf olanları daha güçlü hissettirir.
Sayfa 23
Sadece biraz olsun rahat bir şekilde nefes almak istiyordum, ilk defa kendim için bir şey istedim.
Sayfa 17
Bir kez olsun mutlu olabilirim, dünyanın ne kadar güzel bir yer olduğunu hissedebilirim.
Sayfa 16
Insan sevince; sevdiğine bütün varlığı ile teslim olamamışsa, yeteri derecede sevmemiş demektir.
Sayfa 220
Ölümsüzlük seni tekrarlamaktır bir bakıma. Bir açıdan seni görmektir zamansızlık, bir başka açıdan senden uzaklaşmaktır. Ve tarifi olmayan tek şeydir sensizlik.
Sayfa 205
Aynı şehirde iki yabancı gibi yaşayacağız artık.
Sayfa 191
Uzaklaştıkça yaklaşıyorum sana. İşin en kötüsü, yaklaştıkça da uzaklaşmaktan korkuyorum.
Sayfa 177