Birlikte bir gece dokunuyor üstümüzde
Gece dedimse kastettiğim yaşamak sadece
Yaşamak, aşkı ıstırabı vefayı isyanı...
Sayfa 92Kitabı okudu
Erdem kürsüleri üzerine
Gündüzün kendisini on defa yenmelisin. Bu, iyi bir yorgunluk verir ve sonra ruhun uyuşur. Yine on defa kendinle barışmalısın, çünkü yenme acıdır ve barışmayan kötü uyur. Gündüzleyin on gerçek bulmalısın; yoksa gece de gerçeği ararsın ve ruhun aç kalır.
Sayfa 25 - İskele
Gece inmiş şehre..
Sadece şiir merhem olur gönlümün karasına şimdi..
Birbirine kırgın duvarlar ve insanlar.
Şimdi ne yazsam da geçse, kalbimin küsü?
Erdem Arslan -Vardiya
Zamanla geçiyor herşey ama zaman geçmiyor
Saman sayfalar arasında kuruyor kasımpatı
Saate bakıyoruz yelkovan felç olmuş
Akrep dikkat kesilmiş bize gülümsüyor
Gece olup, uzanıp dizlerimizi çekince karnımıza
Bizi şiirler de kurtarmıyor.
1. bir ilişki ilişmekle yetinmemelidir. kıyıya, köşeye, ucuna veya kenarına oturmakla, oturuyormuş gibi yapmakla gemi yürütülmez. üzerine oturulacak şey süngü bile olsa, tam anlamıyla oturmak şarttır.
2. islak olmayan bir ilişki düşünülemez.
3. aslında ilişki diye bir şey yoktur; her şey palavradır. iki insan ancak birbirlerine ilişmedikleri sürece birbirlerini yaşatabilir. birlikte değişim bir ortaçağ yalanıdır.
4. olmuyorsa olmuyor kuralı: kelek kavuna şeker serpmek kadar anlamsız bir hareket daha bulunabilir, ama bu zor olacaktır.
...
13. her insanın duvarları vardır. her duvarın gedikleri vardır. ilişkide dürüstlük, insanların birbirlerine verdiği ve bu gedikleri gösteren haritaların doğruluk derecesiyle orantılıdır. orantı sabiti 1.7’dir.
14. duvarlara işemeyiniz.
15. her insanın paspas olmaktan sıkılmaya hakkı vardır.
16. beklemek erdem değil, çaresizliktir.
17. insan temelde yalnızdır. üst katlar için kesin bir şey söylenemez.
18. yalnızlık paylaşılmaz. paylaşılırsa raconu kalmaz...
Doğada çirkinlik yoktur, zihinden gayrı.
Hiçbir şey çarpık değildir, zulümden gayrı.
Erdem güzelliktir. Ama n'etmeli güzeli, zalim olunca.
Güzelliğe bürünen kötüler şeytanın kullarıdır.
İçimi Basan Efkar
İçimin vadilerinde kış kıyamet
Rüzgarlar biteviye
Yavrusunu yitiren kurdu seslendiriyor
Ve ay her gece
Gümüşi bir yalnızlığı anlatmak için
Doğuyor sanki öylece.
İçimin dağlarında askerler
Sırtlarını kayalara vermişler
Beklemekteler
Yaptıkları pusatlarını elden geçirmek sadece
Bir de aradabir
Ellerini alınlarına götürerek
Ufku gözetmek.
İçimin dağlarını duman basmış
Ağaçların dalları bir o yana bir bu yana
Ve yapraklar ve kuşlar birbirine karışmış
Savruluyorlar gökyüzüne
Ve onlara ve hareket eden herşeye inat
Sonbaharla birlikte efkar
Demir atmış içimin derinliklerine.
İsyan şiirleri bilirim sonra
Kelimeler ki tank gibi geçer adamın yüreğinden
Harfler harb düzeni almıştır mısralarda
Kimi bir vurguncuyu gece rüyasında yakalamıştır
Kimi bir soygun sofrasında ışıklı salonlarda
Hırsızın gırtlağına tıkanmıştır
İşte hazırlanıyoruz
Ayın ondördü gibi tepelerin ardından
Görünmek için değil yalnızca
Hatta hiçbir zaman görünmek için değil
Dağıtmak için sadece
Babalar nasıl götürürlerse bir sepet içinde
Bir ömür tüketilerek kazanılan ekmeği katığı
Anne eş çocuklar evlatlıklar
Paylarına düşen kadar, adlarına yazılan kadar
Nasipleri kadar