°
" Ölene kadar cevabını veremeyeceğim bir soru var içimde: Her şeyi tek başıma yapmak zorunda kalmak beni büyüttü mü, yoksa içimde büyüyemeyen yaralı bir çocuk mu bıraktı ? "
" Hiç Hissetmedin Ne Kadar Kırgın Olduğumu. Cenaze Taşımak Gibi Ölü Bir Ruh Taşıyorum İçimde. Köşeye Geçmiş, Yüzü Duvara Dönük Bir Çocuk Gibi Ağlayasım Geliyor, Bilmiyorsun.. "
" Boşver be yaşı başı.
Yüzündeki çizgileri, saçındaki beyazı.
Kaç bahar daha göreceğin meçhul
ömründe, fazla kurcalama hayatı.
Gül gülebildiğince.
Sev sevebildiğince.
Yaşa yaşayabildiğince .. "
Nilgün Marmara intihar ettikten sonra eşi ; "Şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenara pıtır pıtır bir şeyler yazardı." demiş. Hiç kimsenin yanında olmaması değildir yalnızlık. Seni anlayan tanıyan kimse yoksa hayatında, asıl yalnızlık budur ya .. Nilgün Marmara'nın da bu zoruna gitmiş olmalı ki biriyle yapayalnız yaşamaktansa ölmeyi tercih etmiş .. Şu sözleri de onu yalnız bırakan kocasına armağan etmiş olmalı ; " Yabancıların En Yakınıydın Sen .. "
"Dünyaya gözümüzü açıyoruz ve o anda, tüm yaşamımızı bağlayacak bir sözleşme imzalamış gibi oluyoruz, ne var ki günün birinde bir an gelir “bu imzayı benim yerime kim attı” diye sorabiliriz."