Ne yağmur söndürmeli o ateşi, ne rüzgâr. Yüreklerimiz hep böyle ışıl ışıl olmalı alevlerinde.
Sayfa 144
Beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu.
Kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
Uyandın ve ben bittim.
On üçüncü mektup
Düşe kalka ilerleyeceğin yollarda, taşlar kanatacak ayaklarını. Issız, karanlık ormanlardan geçeceksin yapayalnız. Sonra bir bataklık başlayacak gözün alabildiğine. Omuzlarına kadar yapışkan çamurlara saplanacaksın. Durmadan yağmur yağacak üstüne, iliklerine kadar ıslanacaksın, üşüyeceksin. Ahtapot elleri gibi uzun, pis sarmaşıklar dolanacak ayak bileklerine. Dört yanında kara bataklık kuşları dönecek çığlık çığlığa.
Geçmiş zamanı düşüneceksin. O bir daha yaşanılmaz günleri, geceleri düşüneceksin.
Bataklığın son bulduğu yerde zift gibi koyu bir gece başlayacak geçmiş gecelere benzemeyen. Yürüyeceksin, ağır ağır ilerleyeceksin zamanın ve gecenin ortasında. Keskin bir rüzgâr çıkacak, merhametsiz kırbaçlar gibi parçalayacak yüzünü.
Sonra bir dağ yamacına varacaksın, bitkin ve perişan... Uzaklarda cılız bir ışık göreceksin. Sen yaklaştıkça büyüyecek, sıcak kollarıyla saracak seni. Fakat, sen o ışığın olduğu yere hiçbir zaman varamayacaksın ve bu gerçeği anladığın anda yı- kılacaksın, korku ve ümitsizlik saracak yüreğini, ağlayacaksın.
İşte o zaman beni düşüneceksin, çektiklerimi, senin için katlandığım şeyleri düşüneceksin. Bulutlar dağılacak. Seni nasıl sevdiğimi, nasıl yüceleştirdiğimi, nasıl o erişilmez ışık haline getirdiğimi birer birer anlayacaksın.
Karşılaşmamız kaderdi belki. Ama çektiğimiz çiledir bizi birbirimize yaklaştıran, o korkunç ümitsizlikler, büyük çaresizliklerdir.
Acılarımızı yitirmeyelim
Sayfa 139
“Yanılıyorsun ,hayat sandığın gibi ihanet eden değil bitene dek bize dost olan mahluktur. Ama onu dost olarak görebilmek gerekir .Hayat kısa bir süre çatının kiremitleri arasında yuvarlanıp sonra oluklardan hızla karaya ulaşan yağmur sularına benzer. Yolu kendin çizmelisin.”
Sayfa 68 - Hayy KitapKitabı okudu
"Madem sevgiliyiz, güzelim, bana neden ismimle sesleniyorsun?
"İsmini seviyorum."
"Çok güzel kokuyorsun."
"Sana tarifini vermek isterdim ama çok fazla ürünün karışımdan oluyor."
"Tarifine ihtiyacım yok. Sen varsın."
İnsan yağmuru neden sever?
Renklerin keskinliğini azaltan ve nesnelerin hatlarını belirsizleştiren yağmur, sanki benim de kara düşüncelerimi yıkayıp süpürmüştü.
Sayfa 18Kitabı okuyor
İnsana en çok şiir yakışıyor, sonra yeryüzüne yağmur.Gökyüzüne mavi ve en çok insana vefa yakışıyor,yüreğe sevda, gözlere haya ve en çok yaşamak yakışıyor.