~Yükseldiğimi sanırken bayır aşağı yuvarlanıyormuşum meğer.
Evet, olan gerçekten de bu.
Başkalarının gözünde yükselirken hayat ayaklarımın altından akıp gidiyormuş...
~ Önümde açık, başka yollar yok muydu sanki; bir de onları deneyecektim; daha çok gayret sarfedecek, vaktimi buna harcayacak, bıkıp usanmadan kapı kapı dolaşacaktım…
“Bir zaman, yattığım yerden karanlığı; kavrayamadığım uçsuz bucaksız ve kalın karanlık kitlesini seyrettim. Aklıma sığdıramıyordum karanlığı. Bütün ölçülerin üstünde bir karanlıktı bu; yakınlığı altında eziliyordum.”
~ İnsan, gözlemlediklerini ve akıl yürütmelerini hafızasını kullanarak saklar, onlar üzerinde düşünür, onlara ilaveler yapar, onları birleştirir ve adım adım, daha ileri sonuçlara doğru ilerler…
~ Eğer bir insanın vicdanının doğru ile yanlışı birbirinden ayıran olduğunu kabul ediyorsan, bunun gibi başkalarının olduğunu da itiraf ettiğini gösterir…