Kitap Anna, Rachel ve Magen’ın bakış açısıyla anlatılıyor. İlk üç yüz sayfası içki, içki, içki, biraz daha içki, aldatma, yalanlar, benim sinir krizlerim, biraz daha içkiyle geçiyor. Yani yazar karakterleri öyle bir ayarlamış ki hepsine ayrı ayrı sinir krizi geçiriyorsun, hepsine ayrı sinir oluyorsun. Sevdiğim bir karakter yok. Zaten Tom okuduğum tüm kitaplar boyunca en nefret ettiğim karakter oldu, karakter yoksunu mahlukat. Rachel’a ayrı kızgınım salağın teki. Magen ve Anna zaten beni sürekli sinir krizine soktular. Son elli sayfada elle tutulur bir şeyler oldu yazar katili hiç düşünmediğim biri yaptı. Kitap geçiyor ama böyle sinirli sinirli geçiyorum. Baş karakter geçen okuduğum Nefesini Tut kitabının baş karakteriyle benziyordu. İkisi de alkolik, ikisi de işten alkol yüzünden atılmış, ikisi de kocaları tarafından alkol yüzünden terk edilmiş. Artık bir rastlantı mı yoksa çalıntı mı bilemiyorum. Kitabı önermiyorum ben sevmedim, eğer sabırlı bir insan değilseniz hiç okumayın zaten.