Gerçekten de yalnızlık ne yaman bir haldir; yalnız kalmak, yalnızlanmak.
Dünya insana kendisini unutturur; insan kendisini fark ettiğinde ise dünyayı unutur. Çünkü insan, nisyanla malüldür; unutur. Fakat umumiyetle kendisini unutur. Dünyaya dalar ve kendisini unutur; kendisini unuttuğu için başkalarına koşar. Yalnız kalmaktan, yalnızlanmaktan korktuğu için başkalarıyladır, başkaları içindir.
Hatırlamayanlar hatırlanmaz, zikretmeyenler zikredilmez; hayatın (yaşamın değil, yaşamanın) kaidesi bu! Dünyadan vazgeçmek biraz da yalnız kalmayı seçmek demek değil midir zaten? Dünyadan vazgeçmek gibi yalnızlığı seçmek de zordur; yürek ister, emek ister ve fakat her halükarda talib olmak değil, matlub olmak ister; bir bakıma seçmek değil, seçilmek ister. Hasılı beklemek değil, beklenilmek ister.
Sayfa 107 - Kapı Yayınları / bir kafes bir kuş aramaya çıktı / olmak ölmektirKitabı okudu
Oğuz Atay okumak zordur derler. Dil yapısından dolayı sanırım ama olayı çözdünüz mü gerisi çorap söküğü gibi geliyor. Öncelikle Hikmet'in içsel yaşantısı, yalnızlık ve yaşama arzusu arasındaki ikilem, hayata olan bakış açısı, toplumu tarif edişi ve diğer aklınıza gelebilecek konuları öyle derin yaşıyor ki okurken acaba ben mi yazdım bunları diye sorgulamaktan kendinizi alamıyorsunuz. Size kendini içten bir şekilde hissetirenlerin elini sıkı tutun bırakmayın çünkü bir tek onların yardımı dokunur size. Hikmet'in tahlilleri gerçekten çok iyi, bazı satırları okurken üste üste çizmek istiyorsunuz. İyi ki okuyup Hikmet'i tanıdım Okuyacaklar için keyifli okumalar.
Oğuz Atay
Tekrar paylaşırsanız sevinirim.
Neden sevgililer günü var da yalnızlar günü yok? Biz daha kalabalığız.
Öyle Büyümüş Ki İçimizdeki Yalnızlık; Sevilmeyi Beklerken, Beklemeyi Sevmişiz…
Üstüme gelme hayat .. Ne canımı yakacak kudrete sahipsin , ne kanımı akıtacak güce...Elinden geleni ardına koyma hayat .. Ben sana her türlü gülümserim..
“UNUT”…! Diyorlar
Nede kolay söylüyorlar…
Kurşun kalemin yazdığını silince bile izi kalıyor beyaz kağıt"ta..
Kalbe “CAN” diye yazılanı nasıl sileyim iki satırda…!
Yalnızlığa alışmış bir insanı sevmek zordur.
Yalnız olduk, ama asla yanlış olmadık.
Sevmeyi değil, yalnızlığı öğren.
Çünkü en çok ona ihtiyacın olacak.