İnsan ne çok istiyor gözlerinin içinde kendisini görmeyi...
Karşıda kendimi görsem kolundan tutar bir yüzünü yıkardım.
Saçını sıfıra vurur, yüzüne bir tokat atardım, çorba yapar sırtına dökerdim, kirpiklerine iltifat eder yakmaya çalışırdım.
Yolda ayağına çelme takar yüzü koyun yere düşmesini izlerdim. O haline hem güler, hem ağlardım...
Sonra eline bir kaç kitap sokuşturup sokağa atardım.
Niye yaptın diye sorarsa?
_ "Hiç" derdim.
Bunu sorduğun için mi varsın, var olduğun için mi sordun diye kızardım...
Bir lamba düşleyin yanıyor, gitgide yaşlanıyor ve açılıp kapanmaya başlıyor. Durumu fark ediyor ve yanmak meselesi ile mücadele ediyor. Her kapanışta tekrar açılıyor ama sorunun kapandıktan sonra açılmak değil, bir defa kapanmak olduğunu anlamıyor. Yanmak için uğraşıyor ama gitgide yoruluyor. En sonun da patlıyor...
Bu lamba, yansada yanmasada lamba mıdır?
Lambalığı ışık saçmasından önce mi gelir?
Lambayı lamba yapan saçtığı ışıksa tamamda, lamba ışıktan alakasızsa insan oğlunun onu değiştirme çabası niyedir?
Varoluş "Öz" den önce mi gelmektedir, yoksa Yağmur yavaş yavaş analitikleşmekte midir???
Yağmur ERDEM
youtu.be/O3QiRxP0U1E?si=...
seni iki şey anlatır...
hiçbir şey yokken
gösterdiğin sabır,
her şeyin varken
sergilediğin tavır.
elini kır,
ayağını kır
Çözüm üretmemek,sızlanmak ve dert yanmak bunu sürekli hale getirmek,bencillikle ilişkilidir.
Çözüm üretmemek ve üretene engel olmak. Sürekli sızlanmak ve dert yanmak bencillikle ilişkilidir.
Yaşamdır ölümün habercisi
Sessiz bir çığlık misali
Yüreklerde dermanı olmayan bir sızı
Yalnızlık geldi kondu yüreğe
Ama hayat devam ediyor bakma arkana gülümse.
Geçmişin izleri ve geleceğin yokluğudur
Her şeyin için adeta yeni bir sayfa.
Keşkelerin arşı alaya çıktığı,
Geriye hüzünlerin kaldığı,
Bir sapaktır geçmişe bakmak.
Maziye dönmek
ateşten gömlek giymektir,
İçten içe yanmak ama kimsenin görmemesidir
Pul pul dökülürsün ama kimse anlamaz,
Düşüne kim bakar ki, kimse sana ağlamaz.
Ve gün gelir o sessiz çığlığı sen atarsın,
Gariplerden ses gelir, evet sen kazandın..
Mrs.ozdem
Yanmak tüm varoluşunu tanımlıyormuş gibi…”
Yanmış kibrit çöplerini âdeti оlduğu gіbі mumların altına koyup üzerlerіne erimiş mum döktü. Sanki уanan kibrit çöplеri bizdik, mum diplеri de mezarımız… Kіbrіt çöpü mezarlığı, bizim gibi kırık ve kaуbedenler için ne güzеl bir benzetmeydі… Yаnа yana yaşa, yаnаrаk öl ve öldükten sоnra da yаnmаyа devam et.
Yanmak tüm varoluşunu tanımlıyormuş gibi…”
Düşmemek elinde mi ?
Bilmem hangi alemden bu toprağa düşeli,
Yataklara serildim cam kırığı döşeli.
Kafam bir cenk meydanı kokusu kan ve barut,
Elindeyse düşünme,gücün yeterse unut!
Takılıyor yerdeki gölgelere ayağım,
Sanki arz delinecek ve ben yutulacağım.
Bana yanmak düşüyor yangın görsem resimde,
Yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde..
Necip Fazıl Kısakürek
AŞK UYKUSU..
AŞKada bir şiir yazmalıydım kendimce
YUNUS gibi olamazdı inceden ince
ALLAHa AŞKı yazmak için önce
O AŞKa yanmak lazım SÂDIK efendi
Dışarıdan gören bize bunu yakıştıramaz
Her şairim diyeni insanlar alkışlıyamaz
Kalb yanar nefsi emmaresiyle barıştıramaz
Bu yol uzun ve kalbine engeldir kendi
İki vakit arası ezana hasret mi kulağın
Pergelini aç sende merkezdeyken odağın
Uyan artık bu senin gaflet yatağın
Şeytan bizi bizden olanla yendi
"Dert yanmak sabretmekten daha yorucudur."
🌿
Ali b. Ebi Talib
"الجَزَعُ أَتعَبُ مِنَ الصَبرِ."
🌿
علي بن أبي طالب