"Çünkü biliyor ki, insan kendine ait olmayan bir şeyi istediği için kıskanır.
Ve sahip olduğu bir şeyi kaybettiği için kederlenir."
"Kendini yerime koyup duruma bir de bu taraftan bakmadan beni yargılama. Yenilmezliğin ve dokunulmazlığın en küçük zaaflar kadardır ve bu zaaflar aslında çok küçüktür; uyuyan bir bebeğin kirpiklerinin uzunluğu ya da bir çocuğun avucunun sıcaklığı gibi önemsiz görünen şeyler olabilir. Yaşamın seyri aniden değişebilir ki, görünüşe bakılırsa insanın bilinci ve vicdanı için de aynısı geçerli."
Zamanın kavşağından bir kere döndün mü, önceki gün bile insana yabancı gelir.
Sayfa 41Kitabı okudu
Yaşlı bir kadının iki büyük tenceresi varmış; tencereler bir direğin iki ayrı ucunda asılıymış ve kadın bu direği sırtında taşıyormuş. Bir tencerede bir çatlak varmış, diğeri ise kusursuzmuş ve her zaman ağzına kadar su taşıyormuş. Dereden eve yaptığı uzun yürüyüşün sonunda, çatlak tencerenin içindeki su miktarı yarıya iniyormuş. İki yıl boyunca
Sayfa 152 - BUTİK YAYINCILIKKitabı okudu
"Bakış açını değiştirirsen görüş açın da tamamen değişir."
"Nathaniel iki yaşındayken kolunu kırdığında, kemikler düzeltilip kolu alçıya alınırken acil serviste yanında durmuştum. Çok cesurdu -ne ağladı ne de bağırdı- ama boşta olan eliyle elimi öyle sıkı tutmuştu ki, tırnakları avucumda yarım ay şeklinde izler bırakmıştı. O dakikalar boyunca oğlumun canı öyle yanacağına kolumu, kalbimi, hatta kendimi memnuniyetle kıracağımı düşünmüştüm."
"Yabancıların sorunlarıyla her gün yüz yüze gelirsem kendi hayatımda sorun olmayacağına inanırdım. Şiddet hayatının sürekli bir parçası olunca insan gaddarlığı kanıksıyor. Gözünüzü kırpmadan kana bakabiliyor, tecavüz sözcüğünü hiç çekinmeden kullanabiliyorsunuz. Ne var ki, bir süre sonra bu koruma kalkanının plastikten olduğu ortaya çıkıyor. Kâbusu kendi uykunuzda görünce tüm gardların düştüğüne tanık oluyorsunuz."
"Şartlar ne olursa olsun, karşı kıyıda umudun silik siluetini gördüğünüz sürece vazgeçmezsiniz."
"Dışarıdan bakınca kusursuz görünen bir şey içinde ne olduğunu gizliyor olabilir."
"Görünüşe bakılırsa hayat devam ediyor. Sırf bir felaketle burun buruna geldiğiniz için sizi ayrıntılardan koruyacak evrensel bir kural yok. Çöp kutuları hâlâ dolup taşabiliyor, faturalar postayla gelebiliyor, tele-pazarlamacılar akşam yemeğinizi bölebiliyor."
"Ayırt edici özellikler?" diye soruyor. Doğum lekelerini, benleri, dövmeleri kastediyor. 'Yara izim var,' diye düşünüyorum, 'Kalbimin tam üzerinde.'
"İnsanlar arasındaki ilişkiler bazen öyle kolay düğümleniyor ki, o düğümleri çözebilme becerisine sahip birine ihtiyaç duyuluyor. Ama bazen bir düğümden kurtulmanın tek yolu, o düğümü kesip atmak ve yeni baştan başlamak oluyor."
"Günah mürekkep gibi; insanın içine işliyor, rengini değiştiriyor, eskisinden farklı biri yapıyor. Lekesini çıkarmak imkânsız. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın, kendinizi geri alamıyorsunuz."
"Yeni bir acıya sebep olacaksa, mevcut bir acıyı dindirmek doğru mudur?"
"Yüreğin lime lime olurken yine de yaşamaya devam edebiliyorsun. Kanın yine vücudunda dolaşıyor, nefes alıp veriyorsun, sinir hücrelerin işlevlerini yerine getiriyor. Eksik olan şeyse duygu; seslerde ve hareketlerdeki merak uyandırıcı dinginlik. Bu farkedildiği halde öyle derin bir boşluk yaratıyor ki, ucu bucağı yokmuş gibi görünüyor."