Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Sevda dolu bir kalple yeniden doğacağım.
Sevdanın hüznü sarar kalbimi,
Sevgi rüzgarı savurur saçlarımı.
Bunalımın karanlığı çöker etrafıma,
Tutunamam hayata içimde bir yara.
Gönlümde sevda çiçekleri solmuş,
Rengarenk yapraklar düşmüş toprağa.
Sevginin izleri kalmış yüreğimde,
Ama tükenmişlik sarar her yanıma.
Gökyüzünde bulutlar ağlar sevda gözyaşı,
Kalbimde fırtınalar kopar görmüyor kimsesi.
Bunalımın girdabında kaybolmuşum,
Umutsuzluğun esaretinde sürükleniyorum.
Sevgiyle yoğrulmuş yılların ardında,
Gizli bir bunalımın pençesindeyim.
Tükenmişlik sendromu sarar beni,
Adeta bir yorgunluk hayata küskünlük.
Sevda, sevgi ve bunalımın içinde kaybolmuşum,
Gönlümde umutsuzluk çiçekleri solmuş.
Tükenmişlik sendromuyla savaşırken,
Kalbimde bir çığlık ruhumda bir yangın.
Belki de sevgiyle dolu yeni bir gün doğacak,
Bunalımın karanlığına veda edeceğim.
Tükenmişlik sendromunu geride bırakıp,
Sevda dolu bir kalple yeniden doğacağım.
• Mâhrez
yeni umutlara...
Biri, takvimin ilk yaprağını koparıyor.
Biri, ‘hoş geldin yeni yıl’ diyor.
Biri, bir sigara yakıyor, çayını yudumluyor.
Biri, sınır ötesinde,
Teröristler tarafından kaçırılıyorum; bileklerim ,ellerim, çizik ve yara içinde oluk oluk kanıyor , devletten yardım bekliyorum, o sırada yukarıdan birilerini görüyorum ,bana yardım etmelerini istiyorum ve ne cevap alıyorum biliyor musunuz "Ellerin tamamen kesilmeden sana yardım edemeyiz." bu sadece benim sabaha karşı olan rüyam . Birkaç değişiklikle bu rüyayı şu an gerçekten yaşayan insanlar var ülkemde! Yangın evlere sıçramadan yardım edemeyiz sözlerini duyanlar var . Nasıl bir sabır sınaması!
Gayrimeşru Zaman
Akşamın kızıllığı gecenin karanlığına gebe,
Düşüyor dünya ile güneş arasına gece denilen perde.
İşte başladı sızısı,
Yüreğimin bir türlü kabuk bağlamaz yarası.
Yara ki dermansız, tabipsiz ve de ilaçsız.
Tüketir ümitlerimi ilerleyişi yaşımın zamansız.
Düşlerim tarumar, gerçekler tatsız.
Benim halim, memleketin hali.
Tapılan hakkın yeri şimdilerde tam bir yangın yeri.
Tozlu raflarda unutuldu gitti,
İki lokma rızkın önüne serilen liyakat bezi.
Dün döndük kıbleye,
İmam bağırdı; sözünün eri kişi niyetine.
Hoş kaydı kıblemizin ekseni,
Ellerimiz bağlı göbeğimizin altında,
Yüzümüzü döndük kıblenin aksi tarafa.
Nasıl dersen memleketin hali,
Kahkahalar bastırdı feryadın yerini.
Ataların, erenlerin hayır duası.
Belli mi olur belki açar bahtımızı.
....
Sen uzaklara bürünen
Güzün yaslı evladı ey
Dilimde senin için bir şimşeğin kavı
Senin için terkisinde kan taşıyan rüzgar
Hançer sesli karanlık
Göğsümde güneşten bir çarpıntıdır
Tunç bir nehri çağırışım senin için
Yağmurdaki azamet
İçinin buzları erisin için erisin için
Bir atın şakaklarına oyulan keder
Yırtıcı bir bahar hazırlığı senin
Kendi kalemimden...
-
Saçlarında şimşek parçaları, dilinde kırağı,
Sen kimin yetimisin,
Kimi bekliyorsun durduğun yerde?
Sağır bir günün sonunda dilsiz bir gece
Sarıp sarmalıyor seni,
Gökyüzü gıcırtıyla kapanıyor üstüne.
İnsanın kalbi kaç yaşında olursa olsun acırmış
İnsan olmakta buymuş ya zaten
Kaç yaşında olursan ol
Acı acı olarak kalır
Yaraların yara olarak
O güzel gözlerden hep yaş akarmış
Kirpikler hep ıslanırmış
Gözlerden sürmeler çekip gidermiş
Yutkunmak nedir bilinmez o zaman
Boğazda düğümlenir bildiğin tum kelimeler
Konuşamaz, duyamazsin, yalandan gülüşler yerini alır
Kalbinde hep bir yara yüzünde hep bir yalandan gülüş ve göğsünde hep bir ağrı ile kalırsın
Mevsim bahar iken bir de bakmışsın kara kış almış yerini
Kuşlar gitmiş, çiçekler ölmüş, yerine buz gibi havalar bırakmış
İçin biraz daha soğur biraz daha üşür bir yangın daha alır kalbini
Mevsimin da ne olduğunu unutmak ağır gelirmiş insana
Yaşanılacak çok şey varken kaybetmek ağır gelirmiş
Saçlarında şimşek parçaları, dilinde kırağı,
Sen kimin yetimisin,
Kimi bekliyorsun durduğun yerde?
Sağır bir günün sonunda dilsiz bir gece
Sarıp sarmalıyor seni,
Gökyüzü gıcırtıyla kapanıyor üstüne.
Bak ömrün yarılandı,
Karanlığı kullanmayı öğrenmelisin.
Yazısı akmış ıslak bir sayfa elinde,
Yara bere içinde morarıyor şiirlerin...
Artık tutunacak
Rüzgarın yırtık yeri
Saçlarında şimşek parçaları, dilinde kırağı,
Sen kimin yetimisin,
Kimi bekliyorsun durduğun yerde?
Sağır bir günün sonunda dilsiz bir gece
Sarıp sarmalıyor seni,
Gökyüzü gıcırtıyla kapanıyor üstüne.
Bak ömrün yarılandı,
Karanlığı kullanmayı öğrenmelisin.
Yazısı akmış ıslak bir sayfa elinde,
Yara bere içinde morarıyor şiirlerin.
Artık tutunacak
acı ve yangın. ateş ve güneş. yara ve çiçekleri. okyanus ve mavisi.
yanan ormanım asla çiçeklenmeyecekti
buna o kadar inanıyorum ki
Ve bilirim ki en sonunda nefsine değen her nefes ömrüne çekilmiş bir bıçak gibi, çokça derin bir yara sanki. Dokunan her cümle bir kağıt kesiği, öyle yakar can halini.
Ruhuna susamış her kuraklık, okyanus da boğulmak gibi, konuştuğun her şey sesinde ağlar deli. Eser içinde bir yangın yeli.
Elif Karaca
Dijlenin yakarışı
neden payımıza düştü sessizlik?
neden ateş yangın yıkım göç elem ve keder?
neden dönüşüolmayan yollar donuk ülkeler neden?
neden gece sadece gece neden?
neden gülü olmayan dikenler?
neden acı sadece sızı?
kimdik biz,bizkimdik boş gecelerimin Stêr’i?
adımız neydi,yurdumuz neresi,neresiydi ülkemiz?
neyi anlatıyorduk neydi dilimiz?
bütün hesapları neden bizden soruldu dünyanın?
Stêr’im benim,kurban olduğum
neden kurban seçildik biz?
neden kan dolu bir göç,yara dolu bir beden?
ama neden bu kahrolası talih?