Sanki hayatının bütün izleri onu sarmış, şöyle diyordu; “ hayır, bizi bırakamazsın, başka biri olamazsın, neysen o olacaksın; kuşkularınla, kendinden sonsuz memnuniyetsizliğinle, kendini boşa düzeltme çabalarınla, yaşadığın düşüşlerle ve senin için olanaksız, sana yazılmayan o sonsuz mutluluk beklentinle, neysen o kalacaksın…”